Kryzys Grecki

Mógł też zostać obalony.

Tak też się stało. O tym co się wydarzyło na szczytach władzy w Grecji nikt nie wie. Nikt też nie spodziewał się takiego obrotu spraw. Otóż Minister Obrony, Adonis Anastas, w przemówieniu telewizyjnym poinformował społeczeństwo Grecji o detronizacji Króla Domenico Fureiry. Oznajmiono że król zdradził Grecję i dobrowolnie ustąpił. Aktualnie znajduje się w areszcie. Lud przyjął te informacje z niepokojem, mimo że tego oczekiwano.

Euforia nastąpiła dopiero gdy Adonis Anastas, który został przed detronizacją mianowany także premierem, ogłosił zerwanie znienawidzonej umowy między Grecją z Cesarstwem. Grecję ogłoszono republiką i rozpoczęto pracę nad nowelizacją konstytucji. Do tego czasu pełnię władzy skupiać będzie rząd Adonisa Anastasa. Protesty ustąpiły, a parlament popiera Anastasa.

Bazy wojskowe na Cyprze
Ostateczne zjednoczenie

Po upadku Cypru Północnego Republika Cypryjska ogłosiła zjednoczenie wyspy. Była to jednak częściowo prawda. Na terenie Cypru znajdowały się także zamorskie terytoria Wielkiej Brytanii a w nich brytyjskie bazy wojskowe.

Republika Cypryjska zażądała od Wielkiej Brytanii zwrotu ziem wyspy w ręce Republiki. Zapoczątkowało to rozmowy które zakończyły się porozumieniem Cypru, Wielkiej Brytanii oraz Japonii.

Zamorskie terytorium Akrotirii i Dhekeli zostało niemal w całości włączone do Republiki Cypryjskiej. Brytyjczycy zatrzymali bazę wojskową w Akrotirii. Opuszczona baza wojskowa w Dhekeli została natomiast rozbudowana i zajęta przez korpus japoński. Tym sposobem Republika Cypru stała się domem nie tylko dla żołnierzy brytyjskich, ale i japońskich.

Turecki ponton z uchodźcami z Cypru, tuż przed zatopieniem

Rzeź na Śródziemnomorskim

Sytuacja na Cyprze

Po cesarskiej ofensywie na Grecję wielu Greków postanowiło uciec. Udali się do wielu krajów sąsiadujących lub na zachód, najwięcej udało się jednak na Cypr - w ich oczach ostatniej, niepodległej ostoi greckości. Witani byli tam z wielką gościnnością. Rząd przygotował dla nich pomoc socjalną i zakwaterowanie. Na tyle na ile był w stanie. Historie o zdradzieckim królu i despocie ze wschodu znalazły podatny grunt wśród entuzjastycznego tłumu cieszącego się ze zjednoczenia.

Turcy cypryjscy

Turcy cypryjscy po porażce nie mieli gdzie się podziać - ich ojczyzna, Turcja, znajduję się w rękach Greków pontyjskich. Sporo osób uciekło na Bliski Wschód. Osoby służące w wojsku trafiły do obozów internowania lub rozpoczęły skazaną na porażkę walkę partyzancką. Większość obywateli pozostała jednak w domach i próbowała żyć dalej.

Sytuacja zmieniła się ostatnio. Zacięte publiczne rozmowy o bazy na Cyprze, wojna Japonii z Cesarstwem oraz zakulisowe rozmowy cypryjsko-cesarskie nie uspokoiły sytuacji w regionie. Rząd Cypru, oficjalnie, postanowił wyjść naprzeciw oczekiwaniom Turków i zaproponował im transport do ojczyzny. Wielu Turków przyjęło ten pomysł z entuzjazmem. Pierwszeństwo miały osoby z obozów internowania. Na północnym wybrzeżu Cypru zaroiło się od pontonów i barek.

Rzeź

Administracja Cypru zapewniła emigrantom zapas jedzenia na jedynie jeden dzień. Uznano to za wystarczającą rację. Resztę powinni dostać od swoich rodaków z kraju. Setki pontonów ruszyło ku wybrzeżom Anatolii.

Na miejscu czekała jednak cesarska flota, prawdopodobnie wcześniej poinformowana. Gdy tylko w zasięgu znalazły się tureckie pontony, rozpoczął się ostrzał. Z każdym strzałem znikało kilka pontonów, a woda stawała się czerwona. Większość pontonów próbowała dotrzeć do brzegu, mniejszość udała się na wschód - do Syrii. Męka wyczerpanych i sterroryzowanych Turków nie skończyła się po dotarciu na ląd. Tych nielicznych szczęśliwców natomiast dopadła cesarska armia która zbruździła anatolijskie twarze turecką krwią. Największe szacunki o ofiarach śmiertelnych dochodzą nawet do ponad 10 tysięcy!

Rząd Republiki Cypryjskiej uznał to za zbrodnie wojenną. Ogłosił także że na pontonach znaleźli się także cesarscy dyplomaci którzy próbowali zorganizować na Cyprze przewrót i wpuścić na wyspę wojsko Cesarstwa. Wojsko Cypru wobec tego zostało postawione w stan najwyższej gotowości.

Przestrzeń powietrzna Cypru została naruszona. Cesarskie myśliwce dokonały paru przelotów, głównie nad bazami Wielkiej Brytanii i Japonii.

Reakcja

Rząd Republiki Cypryjskiej ogłosił żałobę. Wezwał także wszystkich zamkniętych w więzieniu narodów, zwanych Cesarstwem Wschodniorzymskim, do podniesienia głowy i walki o swoje prawa. W internecie łatwo dostępne są zdjęcia masakry i krajobrazu po rzezi.

Oburzenie wyraziła Albania, Syria, Armenia i Partia Pracujących Kurdystanu.

Turecka ludność, stanowiąca większość populacji Cesarstwa, jest wściekła. W każdym tureckim mieście odbywają się demonstracje przeciwko władzy, a ludzie coraz częściej znikają wśród wzgórz i gór Anatolii. Na kilka obozów pracy dla Turków miały miejsce ataki, nieudane. Grecy z obawy przed odwetem powoli uciekają do większych aglomeracji. Turecka prowincja to teraz niebezpieczne miejsce. Członkowie oddelegowanych tam służb porządkowych obawiają się o swoje życie.

Licząc na to, że kres Cesarstwa się zbliża, wszelkie grupy partyzanckie w Bułgarii i Grecji zaczynają zwiększać swoją aktywność. Wszelkie ich działania udaremnia jednak wojsko i żandarmeria cesarska.