1931 - Upadek Konglomeratu

1931
Upadek Konglomeratu

Amerykanie już nie zasieją meksykańskiej gleby. Za to mogą ją użyźnić własnymi ciałami!

Wraz z wyjściem Teksasu z Unii Handlowej i pogromami na Teksańczykach zapowiadało się, iż dojdzie do jakiegoś starcia w tym rejonie kontynentu. I doszło, ale raczej nikt nie spodziewał się takiej wielkiej wojny. Konglomerat uznał swego fałszywego sojusznika, czyli Budaiguo za prawdziwego i wysłał mu swoje nowusieńskie bataliony artylerii do wsparcia w walkach z „bandytami". Te szybko po przekroczeniu granicy zostały rozbrojone, a potem użyte przeciw swoim stwórcom. Po tym incydencie rozpoczęła się po prostu inwazja na Konglomerat, który na granicy nie miał żadnych sił do powstrzymania natarcia.

Przewaga Budaiguo od samego początku była miażdżącą; ich atak był skanalizowany na stolicy i Agris. W Agris na początku wojny była zmobilizowana tylko 1 brygada piechoty bardzo nowej generacji, ale taktyka Budaiguo była właśnie oparta na odizolowanie od siebie prowincji Konglomeratu. Piechota i mobilizująca się kawaleria samoobrony nie mogła wiele poradzić na ogromne siły piechoty i kawalerii, które przygwoździli ich liczbą bardzo szybciutko do rzeki i gdy artyleria została podciągnięta pod Rio Grande, to te dwie brygady po kilku szturmach zostały po prostu unicestwione. Po tym, aż 8 brygad II generacji wraz z tabunami artylerii dołączyły do trwającego ataku na stolicę.

Frumentum, czyli stolicy szła obrona o wiele lepiej, niż Agris. Tutaj na pomoc przyszła połowa brygady ze wschodu, a także zdołano bardzo szybko zmobilizować kolejne 2 brygady przestarzałej, ale jednak samoobrony. Tej mimo sporych strat udało się nie dopuścić do zajęcia stolicy z marszu i nawet gdy sprowadzono nowoczesną brygadę znad Rio Grande, nawet udało się częściowo powstrzymać postępy Buddystów; tak na około 2 tygodnie. Po tym nadszedł atak ze zachodu i kurtyna opadła; kawaleria bardzo szybko zajęła większość nieokupowanej jeszcze prowincji, a kolejne brygady i masa artylerii dołączyła do odizolowywania i oblegania Frumentum. O Frumentum właśnie była największa bitwa tej wojny i mimo wielkich wysiłków, walki do końca i wsparcia partyzantów (ci zaczęli się szerzyć na tyłach wojsk Budaiguo, a ci nie mając sił porządkowych zmuszeni byli oddelegowywać oddziały regularnego wojska do tłumienia tumultów) stolica i tak padła po zaciekłych walkach, nie mając żadnej nadziei i na odsiecz. Po krótkiej pauzie operacyjnej Chińczycy zreorganizowali się i skasowanie garnizonu w Auris nie było dla nich większym problemem, przez co w mniej niż rok mimo problemów udało im się zgładzić państwo głównie siłami piechoty; czyn z pewnością niepojęty na nowoczesne standardy wojny.

Po utracie trzech kluczowych prowincji i w zasadzie prawie całości swojej armii i gospodarki rząd Konglomeratu po prostu upadł. Ostały się tylko 2 brygady (w tym jedna III generacji) piechoty, które okopał się na doskonałych pozycjach obronnych Nowego Meksyku (ze wschodu chroniło ich Rio Grande, a z południa Góry Skaliste). Wówczas nastąpił desant Teksasu, lekko wsparty działaniami ich wywiadu, który jedyne co zdołał ustalić to najlepsze miejsca do takiej akcji, ale o sukcesie tejże zadecydowała symfonia artyleryjska 7 batalionów artyleryjskich, wobec czego obrońcy nad rzeką niewiele mogli zrobić. Po tym rozpoczęła się dosyć powolna ofensywa w górę rzeki i dowodzący siłami Konglomeratu  Cesaro Varas już nawet rozpoczął rozmowy dotyczące jego kapitulacji, jako że jego 2 brygady topniał z dnia na dzień, jednak nastąpiło coś niespodziewanego; do prowincji z Arizony napłynęły rzesze uchodźców, doprowadzając tak naprawdę do rozejmu i zaprzestania walk aż do uporania się z nowym problemem...