Koniec Rzeczpospolitej

Jak można się było spodziewać, zmilitaryzowana oligarchia bandycka wkrótce stała się celem ataku militarnego jednego ze sąsiadów; Unii Słowiańskiej, ale to jest mało powiedziane.

Walki mimo początkowej intensywności bardzo szybko zamieniły się w całkowitą masakrę, ze względu na zakrycie czapkami obrońców przez dwie dywizje Słowiańskie, które wraz ze znacznym wsparciem batalionów wsparcia po prostu zgniotły liczbą i technologią garnizon wroga na granicy. W dodatku ofensywa dużej liczby brygad zmechanizowanych z terytorium Podlasia pozbawiła obrońców jakiejkolwiek szansy na zorganizowanie obrony — chociaż raczej nawet niewiele by to zmieniło, gdyż ze względu na miażdżącą przewagę w sile ognia i masie ludzkiej, siły Hetmana i Sarmaty nie miały żadnych szans na zwycięstwo. Co się też stało z ów "sławnymi" bandytami nie za bardzo wiadomo; podejrzewa się, że albo zdołali uciec albo po prostu w wyniku walk zostali fizycznie usunięci z tej planety. Bywa.

Jednakowoż najważniejsza potencjalnie w dyplomacji (albo dalszych działaniach) rzecz wynikła właśnie ze zbyt szybkiego postępu wojsk Unii Słowiańskiej, gdyż część brygad próbowała kontynuować natarcie, myśląc, że dalej znajdują się na terenach Hetmanatu, podczas gdy zaatakowali znajdujące się na wschodzie IV Rzeszy stacjonujące tam zmobilizowane brygady. Ostatecznie, zakończyło się na kilkuset zabitych po obu stronach i potyczkach trwających aż do końca roku, przez co widmo dalszej i to większej wojny na Wschodzie Europy wydaje się być bardzo bliski, jak nie już realny.