Inwazja na Perseusa

Jak się można było domyślić, po mobilizacji na granicach, stanu wojennym atakowanego oraz wypowiedzeniu wojny Perseusowi przez DEMOPOL, wkrótce rozpoczęła się inwazja na ten kraj z trzech różnych stron.

Ku zaskoczeniu generałów sojuszu demokratycznego,  na granicach opór praktycznie nie istniał; wobec tego w tej fazie do ofensywy ruszyły wojska Transylwanii, które nie trafiły na żaden opór aż do granic Bośni i cała ich dobrze zaplanowana ofensywa trafiła w próżnie, gdyż nawet spadochroniarze wylądowali na pustych pozycjach. Związek Helleński także przeprowadził swą ofensywę; armie tego kraju zajęły wyznaczone przez sztab większość prowincji, ale napotkały na silne zgrupowanie wroga w Czarnogórze; i to nie byle jakie, gdyż na początku zostali odparci bez większych problemów. Nawet po sprowadzeniu posiłków i z reszty frontu i późniejszych bombardowaniach Szwajcarskich, nie udało im się wiele zająć i ponownie stracili tylko ludzi na nic. Wobec tego, poczekali, aż wesprą ich Transylwańczycy, którzy w tym samym czasie prowadzili dużą bitwę o Bośnię z sukcesami.

Bombowce Szwajcarii, które jako jedyne jednostki militarne swojego państwa działały w tej fazie wojny, na początku bombardowały głównie puste prowincje i próbowały znaleźć lotnisko, którego nie było. Potem jednak skorygowały się i zaczęły rzeczywiście wspierać sojuszników.


Po potyczce o granice, której w zasadzie nie było, rozpoczęła się właściwa bitwa, a raczej szereg bitew na wielu odcinkach, gdyż to właśnie w głębi kraju sojusznicy spotkali dopiero całość wojsk Perseusa. Te  okopały się na bardzo dobrym terenie Południowej Chorwacji, Bośni oraz Czarnogóry, gdzie zamierzały stawić zaciekły opór i spróbować obronić serca swojego państwa, zarówno administracyjnie jak i gospodarczo.

Natarcie z zachodu, zajmując po drodze Słowenię bez większego oporu, rozpoczęła skromna armia Szwajcarska; ta natrafiła w Południowej Chorwacji na Grupę Sanctitas, która stawiła czoła wojskom agresora i pewnie udałoby im się zatrzymać agresora, gdyby nie bombowce, które robiły z wojsk obrońców miazgę, ale postęp całkowicie uzależniony od lotnictwa nie był taki szybki, jaki zakładano. Ostatecznie wojska Perseusa też ostatecznie zaczęły się wycofywać do Bośni, gdzie w sercu ich religii mieli stawić ostatni opór, razem z resztkami armii ze wschodu.

Jak o wschodzie mowa, to na wschodnią Bośnię spadł potężny młot w postaci armii Transylwanii, która rozpoczęła szturm. Mimo prowizorycznych fortyfikacji i doskonałego terenu do obrony, Rumunów było po prostu za dużo (w dodatku DEMOPOL panuje w powietrzu) i mimo wsparcia z grupy Angelus stacjonującej na Dalmacji musieli ulec i ich resztki wycofały się do zachodniej Bośni i Sarajewa, gdzie nastąpiła ostateczna bitwa.
Po zajęciu Wschodniej Bośni nastąpił jednak dosyć poważny błąd ze strony Sztabu Generalnego Transylwanii; po dotarciu do Morza Adriatyckiego, ich silny zagon podzielił się na trzy części; jedna wspierała atak Szwajcarów na Sarajewo, druga grupa, składająca się głównie z czołgów i piechoty zmechanizowanej podążyła na północ, aby zająć niebronione prowincje, a trzecia wspomogła Greków w kolejnej srogiej bitwie o Czarnogórę.

O Czarnogórę trwały zażarte walki od początku roku i tutaj też wsparcie lotnicze było najmniejsze, przez co fanatyczni obrońcy dopiero zostali pokonani, gdy prowincja została okrążona i nastąpił atak wojsk Transylwańsko-Helleńskich ze wszystkich stron. Mimo wszystko, straty DEMOPOLu są tutaj duże (głównie Hellenów), a prowincja została w większości zniszczona w walkach.

Ostatni akord wojny obronnej nastąpił w Zachodniej Bośnii i Sarajewie, gdzie do ostatniego człowieka bronili się żołnierze Perseusa; ostatecznie okrążone wojska obrońców zostały unicestwione, ale prowincja a szczególnie samo Sarajewo zostało także zniszczone walkami.  Zwycięzcy odkryli też, że po przebadaniu ciał zmarłych prawie wszyscy z nich prowadzili walkę na narkotykach, co w połączeniu z powszechnym fanatyzmem religijnym spowodowało tak zażarty opór.

Gdy jednak za górami toczyły się siermiężne walki, dowódca grupy Angelus w Dalmacji postanowił wcielić strategię "Totalnej wojny ludowej" w życie i sprawić, aby w tej ofierze całopalnej dla ich boga wzięli też udział cywile. Gdy w Południowej Chorwacji zostały tylko służby porządkowe, brygada z Dalmacji jak wilk ruszyła na łowy wśród owiec.

Szwajcarscy milicjanci nie mieli żadnych szans z doborowymi jednostkami, a także bardzo wielu z nich wpadło do niewoli. Wtedy wówczas Naser Izetbegović podjął decyzję, która miała być jego zdaniem znakiem do rozpoczęcia powszechnego oporu. I takim też się stała.

Setki Szwajcarskich milicjantów, którzy zostali wzięci do niewoli, zostali po prostu brutalnie zmasakrowani przez plutony Aniołów śmierci, a wydarzenie te obserwowało mnóstwo cywilów, a nawet było nagrywane a wieści o nim rozpowszechniane w radiach Jugosłowiańskich, które wciąż działały. Wreszcie prowincji także rozpoczęły się masakry milicjantów, a nawet pracowników społecznych, którzy zostali tutaj wysłani z pomocą humanitarną. Gdy część oddziałów Szwajcarskich powróciła do Południowej Chorwacji, a zagon Transylwańczyków zajął niebronioną Dalmację Anioły Śmierci po prostu rozpierzchły się.

W kraju na razie utrzymywany jest porządek, jednak wystąpienia przeciw władzy i nienawiść do zagranicznych "diabłów" jest w społeczeństwie okupywanym powszechna i są wystąpienia, jednak na razie są one trzymane w ryzach.  Co gorsza, dla żołdaków Demopolu, mają oni potwierdzone raporty o powstawaniu uzbrojonych band partyzanckich, co nie oznacza jeszcze końca kłopotów..


Perseus przestaje istnieć. Dziękujemy za grę, Vive.
W byłym Perseusu zaczyna się rodzić partyzantka, która dzięki silnej propagandzie bardzo szybko rośnie w siłę.
Mapka do działań wojennych:

Spoiler: