Departament Stanu Imperium Amerykańskiego

...

Traktat z Los Angeles
Państwa sygnatariusze, uznając potrzebę rozwoju współpracy gospodarczej, politycznej, społecznej i handlowej, niniejszym postanawiają podjąć traktat o poniższej treści.
I. Państwa-sygnatariusze niniejszym zawiązują przymierze zwane Przymierze Ameryk.
II. Celem Przymierza jest ochrona partykularnych interesów państw doń należących, współpraca na wszystkich możliwych płaszczyznach, a wobec ostatnich działań - zapobieganie wpływom mocarstw nienatywnych dla Ameryki, na państwa-sygnatariuszy.
III. Są dwa rodzaje członkostwa w Unii Amerykańskiej - aktywne oraz pasywne. Aktywne członkostwo przysługuje krajom, których poziom rozwoju cywilizacyjnego pozwala na realne współuczestniczenie w globalnej polityce, a które to państwa nie wymagają pomocy finansowej, znacznej ochrony militarnej, a także parasola politycznego. Takie państwa, jako uznaniowo silniejsze, obowiązane są udzielać tym mniejszym protekcji i środków do stabilnego rozwoju.
Członkostwo pasywne przyjmuje państwom mniej rozwiniętym, które wciąż potrzebują wsparcia na wielu płaszczyznach, a które zwolnione są z form kontrybucji finansowych na poczet wyrównywania szans. Takowe państwa chronione są przez większych, przed wpływami obcych mocarstw, a które to państwa współuczestniczą w tworzeniu pokojowej, amerykańskiej koegzystencji.
IV. Ustanawia się Budżet Jedności, który zasilany będzie środkami pochodzącymi z państw aktywnych, a który używany będzie do zrównoważonego rozwoju gospodarczego państw pasywnych. Dysponowanie budżetem następuje na podstawie analizy potrzeb i możliwości, a przysługuje głowie państwa będącej Liderem organizacji.
V. Liderem organizacji zostaje Imperium Amerykańskie i to ono staje się gwarantem wszystkich państw pasywnych. Lider obiera ogólny kurs rozwoju organizacji, decyduje o strategicznych ruchach, dysponuje Budżetem Jedności, w głównej mierze zasila go, a także roztacza protekcję nad całym Przymierzem.
VI. Przymierze Ameryk staje się unią celną, co oznacza ujednolicenie prawa celnego w wewnętrznej wymianie handlowej, wprowadzenie jednolitych przepisów przekraczania granic handlowych, a także koordynacja i sprzężenie wspólnej polityki celnej wobec państw trzecich. Zostanie utworzona Amerykańska Izba Handlu, która wspomagać będzie wymianę wewnątrzwspólnotową, poprzez doradztwo prawne i transakcyjne, a także która będzie zajmować się relacjami handlowymi ze stronami trzecimi.
VII. Na państwa Przymierza otwarta zostaje ponownie Wall Street - ze szczególnym wskazaniem NYSE, NASDAQ, AMEX, NYMEX. Spółki Przymierza będą mogły być notowane na giełdzie na równych zasadach, co przedsiębiorstwa Imperium, a wymiana kapitałowa zostanie uwolniona ze wszystkich barier międzypaństwowych.
VIII. Wprowadza się otwarcie rynków na swobodny przepływ usług, towarów, kapitału i usług.
IX. Federacja Handlowa zostaje włączona w struktury Przymierza Ameryk, co wiąże się z nadaniem statusu członka aktywnego dwóm członkom FH - Brazylii i Meksykowi, a także wyłączenie Szwecji z jej struktur, z uwagi na brak podmiotowości.