Wydarzenia

1. Reforma wyznaniowa

Francuzi jeszcze przed rokiem nawet się nie spodziewali, że to wydarzenie istnieje nawet w krainie możliwości, ale stało się - nowy i prawowity król Francji, Ludwik XX, będzie uroczyście koronowany przez papieża Jana Pawła III w katedrze Notre Dame. Uroczystość ma się odbyć pod koniec zaplanowanej pielgrzymki Ojca Świętego do Francji, która, przy dobrych wiatrach, odbędzie się jeszcze w tym kwartale.

Aby odpowiednio uczcić to wydarzenie, Rada Ministrów przedstawiła królowi odpowiedni projekt reform społecznych. Przede wszystkim zerwana zostaje zasada "neutralności światopoglądowej" państwa. Kościół Rzymski otrzymuje w królestwie status religii państwowej: oznacza to, że katolicyzm uznany jest przez króla i państwo francuskie za integralną część tradycji państwa i narodu francuskiego, której nie da się oddzielić od duszy narodu bez wyrządzenia mu dużych krzywd. W związku z tym świątynie prowadzone przez Kościół Katolicki będą miały pierwszeństwo w uzyskiwaniu dopłat na renowację zabytków, nuncjusz papieski we Francji otrzymuje status doradcy rządowego w sprawach wiary rzymskokatolickiej a sama Francja zostaje ogłoszona bezpiecznym azylem dla wszystkich członków Kościoła uciekających przed prześladowaniami.  Nie oznacza to, że wszystkie inne wiary są prześladowane lub zakazane - każdy ma wolność wyznania, o ile jego wiara zezwala na pokojowe współżycie z innymi Francuzami. Z tego względu została stworzona hierarchia religii w Królestwie, podzielona na cztery kategorie: Status religii państwowej zajmuje oczywiście rzymski katolicyzm, mogąca się pochwalić przywilejami opisanymi wyżej. Drugą kategorię stanowią religie, które również mają znaczącą rolę w historii Francji - tu na listę wciągnięto między innymi protestantyzm. Religie z drugiej kategorii religijnej również są preferowane finansowo przez królewską radę ministrów, ale nie otrzymują przywilejów politycznych. Trzecią kategorię stanowią religie "nowe" - wyznania, które niedawno pojawiły się na terenie Francji, ale ich doktryna przewiduje rozsądne współżycie w społeczeństwie. Przykładem tego typu religii będzie buddyzm. Czwartą kategorię stanowią religie których wartości sprzeczne są z duchem Francji, a ich rozprzestrzenianie będzie promować nienawiść, zabobony i wrogość wobec drugiego człowieka. Te religie są oficjalnie zwalczane jako sekty i na "czarnej liście" obecnie figurują: judaizm talmudyczny, radykalny islam, radykalny mormonizm i libertarianizm.

2. Reforma opieki społecznej

Zarówno kościół rzymskokatolicki jak i wyznania drugiej kategorii są proszone przez rząd, jako te najbardziej liczące się w społeczeństwie, proszone są przez rząd do wzięcia udziału w akcji budowy oddolnego systemu społecznego. Pierwszy Minister Varrais, zgodnie z deklaracjami uczynionymi na początku roku chce dokonać transformacji systemu francuskiej opieki społecznej. Już nie centralny rząd w Paryżu będzie zajmować się wspomaganiem pokrzywdzonych, ale lokalne wspólnoty. Ma to na celu ograniczyć marnotrawstwo pieniędzy przez hordy biurokratów oraz zwiększenie roli samorządów i organizacji samopomocy. Obecny plan rządowy przewiduje trzy główne punkty:
1. Stopniowe przekazywanie uprawnień i zasobów do samorządów, którym zleca się utworzenie organizacji pomocy, zorganizowanych stosownie do specyfiki i potrzeb regionu. Za jednostkę "podstawową" przyjmuje się tutaj obecne departamenty.
2. Promocję towarzystw samopomocy wśród pracowników. Członkowie tego typu towarzystw będą mogli liczyć na ulgi podatkowe i nieco zwiększone świadczenia społeczne, o ile będą aktywnie działać. Zadaniem samorządów jest monitorowanie ich działalności i przyznawanie certyfikatów, na podstawie których wypłacane będą ulgi.
3. Organizowanie współpracy między organizacjami religijnymi a samorządami w sprawach opieki społecznej, prowadzone przez rząd. Liczymy tutaj szczególnie na współpracę Kościoła Katolickiego. Organizacje religijne są znacznie efektywniejsze w zbiórkach żywności, ubrań czy pieniędzy na inicjatywy społeczne i cieszą się większym zaufaniem od rządowego poborcy podatkowego. Mają też doświadczenie w sprawach organizacji azylów i schronisk dla ubogich.

Na chwilę obecną ze skarbca królewskiego przeznaczono pięć miliardów franków na powyższe reformy, nie będzie to jednak ostatnie słowo rządu w tej sprawie.


Obóz Rojalistyczny ma jedno do powiedzenia na temat wielkich banków - lichwa to kradzież. Taką opinię wyrażały również inne wielkie umysły zachodniej filozofii - jak Arystoteles czy Tomasz z Akwinu. Rządy wielkich bankierów skończyły się dla całego świata zachodu kolosalnym upadkiem - zarówno wartości moralnych jak i ekonomii. Pora z tym skończyć. Minister Finansów Charolais wraz z prezesem Królewskiego Banku Francji (dawniej Bank Francji) zaproponowali ustawę, której treść można skrócić do następujących punktów:

1. Na rynek francuski dopuszczone są jedynie banki i instytucje finansowe, których kapitał jest więcej niż w połowie w posiadaniu obywateli francuskich lub rządu francuskiego. Firmy nie spełniające tego wymagania mają rok na zakończenie działalności we Francji lub na sprzedaż rządowi/obywatelom francuskim stosownej ilości udziałów. Królewski Bank Francji będzie w tym czasie aktywnie je skupował.
2. Promocja bankowości spółdzielczej i spółdzielczych kas oszczędnościowych. System finansowy Francji musi znaleźć się pod kontrolą jak największej ilości królewskich poddanych, a nie tylko i wyłącznie wielkich magnatów finansowych. Królewski Bank Francji będzie zajmować się otwieraniem mniejszych, niezależnych banków, które ostatecznie będą należeć do swoich klientów, na zasadzie jeden klient - jeden głos. Tego typu banki będą mogły też sprzedawać swoje akcje na giełdach papierów wartościowych, ale z zastrzeżeniem, że żaden udziałowiec nie będzie mógł mieć więcej niż 5% akcji. Natomiast Spółdzielcze Kasy Oszczędnościowe będą cieszyły się dużymi ulgami w podatkach, a ich majątki przez pierwsze pięć lat będą gwarantowane przez Królewski Bank Francji, co pozwoli im na śmielsze inwestycje we francuską gospodarkę.
3. Zakaz lichwy. Kredyty udzielane przeciętnemu zjadaczowi chleba nie mogą mieć oprocentowania wyższego niż 3%. Zakazuje się też zbierania odsetek od tego typu kredytów. Banki nie będą mogły też zajmować mienia obywatela, jeśli miałoby to doprowadzić do jego bezdomności lub głodu.

Dokument został określony jako Ustawa Charolaisa-Dessagnego, od nazwisk jej twórców i zatwierdzona przez Króla. Środki wyznaczone na jej realizacje wynoszą 15 miliardów franków.


Francuska gospodarka musi się podnieść po okresie Wielkiej Ciemności. Królestwo potrzebuje solidnego przemysłu, a ten nie powstanie bez właściwej podstawy organizacyjnej. Pierwszy Minister w swoim przemówieniu w jednej z lotaryńskich hut stali określił przyszły kierunek działań rządu w tej sprawie: Francja nie pójdzie drogą oligarchii wielkiego biznesu, jak Stany Zjednoczony czy państwa Commonwealthu, ani drogą totalitarnego centralnego planowania, jak żyjący pod komunistyczną niewolą Niemcy. Zgodnie z tą wytyczną powstał następujący plan ekonomiczny:

1. Założenie korporacji i gildii. Z jednej strony związki zawodowe hamują przedsiębiorców i potrafią być siłą paraliżującą gospodarkę. Ale z drugiej strony ich brak oznacza tyranię przedsiębiorców i wyzysk zwykłego pracownika. W systemie kapitalistycznym tworzy to więc dwa wzajemnie zwalczające się "obozy", podczas gdy właściciele i pracownicy powinni ze sobą współpracować. Dlatego związki zawodowe zostaną zastąpione korporacjami bądź też gildiami do których przynależność będzie obowiązkowa - dla każdego pracodawcy jak i pracownika. Gildie będą funkcjonować na zasadzie demokratycznej, gdzie każda ze stron będzie posiadać swoją Izbę, a każda Izba - po jednym głosie, aby siła pracodawców i pracobiorców się równoważyła. Zadaniem tych organizacji będzie ustalanie standardów produkcji, wynagrodzeń i praw pracowniczych które będą obowiązywać wszystkich stowarzyszonych. Zarówno pracodawcy jak i pracownicy którzy nie będą tych standardów przestrzegać, będą podlegali dotkliwym karom. Jeśli Izby nie będą w stanie ze sobą dojść do porozumienia w danej kwestii, remisy będą rozstrzygane przez rząd, który będzie się kierować interesem konsumenta.
2. Szerzenie spółdzielni i współwłasności robotniczej. Jednym z mankamentów kapitalizmu i wolnego rynku jest to, że pracownik staje się wyalienowany od środków produkcji i tego, co sam produkuje. Tak naprawdę nie ma większego interesu aby być lojalnym dla swojego pracodawcy, a pracodawca nie ma interesu żeby był lojalny wobec swoich pracowników. Jednak sytuacja zmienia się, gdy sam pracownik ma interes w jak najlepszym funkcjonowaniu swojego zakładu i ma coś w tej sprawie do powiedzenia. A to da się osiągnąć poprzez przekazanie im części własności. Dlatego też rząd ogłasza, że wszystkie zakłady w których ponad 20% udziałów należeć będzie do jego własnych pracowników (przy czym nie powinny być skoncentrowane "w garści" małej grupy menedżerów) mogą liczyć na przyzwoite ulgi podatkowe i dotacje, natomiast te w których pracownicy będą posiadać mniej niż 10% akcji - na dotkliwy wzrost podatków. Nie tylko pomoże to dystrybucji udziałów wśród robotników, ale wspomoże także powstawanie spółdzielni.
3. Program robót publicznych. By dać pozytywny impuls francuskiej gospodarce i pomóc wdrożeniu powyższych reform, rząd przygotował szeroki program robót publicznych. Planowane są między innymi: modernizacja dróg i torów kolejowych, remonty mieszkań najuboższych i budowa mieszkań komunalnych. Rząd przy wybieraniu firm do wykonywania tych zamówień lub zakupu materiałów będzie preferować te, które gorliwie wprowadzają w swojej organizacji pożądane w planie gospodarczym zmiany.

Na ten plan gospodarczy przewidziano dwadzieścia miliardów franków.

Na pierwszym olbrzymim zjeździe przedstawicieli krajowych korporacji, gildii i wytwórców w Paryżu zjawiło się ponad dwóch tysięcy delegatów z całej Francji - od przedstawicieli takich magnatów przemysłowych jak rodziny Peugot czy Renault, średnich przedsiębiorców i spółdzielni zrzeszających się w spółkach a na wysłannikach zrzeszeń i gildii drobnych wytwórców obuwia skończywszy. Dzielono się pomysłami, zawierano umowy, spekulowano.. Ale wszyscy czekali na przemówienie specjalnego gościa - Pierwszego Ministra Varraisa. Rzecznik szefa rządu już tydzień przed konferencją zapewnił prasę, że premier przedstawi rzemieślnikom plan, który "wiele zmieni" we francuskiej gospodarce. Delegaci zadawali sobie tylko pytanie - czy będą to zmiany na lepsze? Każdy mógł się o tym przekonać już na drugim dniu zjazdu, w trakcie przemówienia premiera.

Cytat :

Panie i panowie! Na marcowych posiedzeniach rządu długo analizowaliśmy strategie innych mocarstw oraz ważnych graczy na arenie gospodarczej. Kraje Wspólnoty Brytyjskiej inwestują poważnie w wydobycie i obróbkę "twardych" surowców - przede wszystkim uran i ropa, potem żelazo, węgiel i tak dalej. Huty stali i cała ta inna ciężka maszyneria. Podobnie czynią nasi komunistyczni sąsiedzi oraz Hiszpania i Włochy, chociaż musimy przyznać, że w ostatnim wypadku włoski dyktator domaga się od swoich obywateli, żeby na siłę jedli siano. *śmiech* Środki i system produkcji mogą być różne, ale cel generalnie jest ten sam. Potężne zbrojenia i korzyść dla kompleksu militarno-przemysłowego. Niech państwo teraz przyjmą taką metaforę. Weźmy takiego typowego robotnika. Brytyjskiego, hiszpańskiego czy nawet włoskiego. Po ciężkim dniu pracy w hucie stali odbiera on swoją wypłatę i idzie na metafizyczny rynek światowy. Chce coś kupić. Ale co obecna polityka daje mu do wyboru? Tanią energię? I co mu po niej, skoro nie ma na co jej spożytkować? Tanią naftę? I co on ma z nią zrobić? Wypić? Czołg? Tego nawet państwo nie pozwoli mu kupić. A może zechce turecką armatę? Też wątpliwe. Powiedzmy sobie szczerze: on ma to wszystko gdzieś. On chce kupić zmywarkę dla żony, rower dla syna i lalkę dla córki. Natomiast jedyne lale jakie obecnie produkuje przemysł Konfederacji Włoskiej to podobizny wrogów narodu, w które się strzela. *śmiech.* Panowie, przejdźmy do szczegółów..

Plan opisany przez Varraisa został ochrzczony przez Ministerstwo Przemysłu "Planem 1A", aczkolwiek przez media określany jest jako "Rzemieślnik na swoim." Opiera się on na trzech filarach:

1. Informacja i pracownik największym kapitałem

Francuscy rzemieślnicy, nieważne czy wielcy czy mali, potrzebują twardych danych na temat trendów na rynku wewnętrznym i światowym aby mogli dokonać właściwych inwestycji. W tym celu zostanie powołane Królewskie Biuro Analiz Gospodarczych, które będzie miało dwa zadania: zbieranie informacji o potrzebach i problemach rynków światowych i francuskich oraz dzielenie się tymi informacjami z naszymi firmami. Biuro będzie w tym celu korzystać ze wszystkich dostępnych środków: od tradycyjnych analiz zestawień i statystyk gospodarczych, ale także z takich nieortodyksyjnych jak brokerzy informacji czy internet. Natomiast jeśli chodzi o pracowników to rządowi zależy przede wszystkim na podniesieniu ich efektywności i kompetencji. Dlatego, aby odciążyć budżety naszych firm, rząd sam zadba o zapewnienie jak najlepszych warunków pracy. Rząd będzie finansować szkolenia i kursy, płatne urlopy, ciepłe posiłki w pracy oraz budowę tzw. pokojów rekreacyjnych w dużych i średnich zakładach pracy - z telewizorem, radiem i stołem do bilarda.

2. Królewski Bank Francji podparciem dla narodowego przemysłu

Nic nie obejdzie się bez pieniędzy. Aby zachęcić do budowy nowych zakładów oraz zwiększyć konkurencyjność naszego przemysłu korporacje i gildie będą potrzebowały zastrzyku gotówki. A ten zapewni Królewski Bank Francji. Dużym i średnim firmom, które już udowodniły, że są w stanie utrzymać się na rynku, KBF będzie udzielać kredytów o preferencyjnym oprocentowaniu i terminie spłaty. Natomiast w przypadku drobnych rzemieślników oraz spółdzielni KBF będzie oferować możliwość sfinansowania całości przedsięwzięcia, o ile sam KBF otrzyma w nich dwadzieścia procent udziałów. Wszystko to będzie się oczywiście odbywać w ramach tzw. przemysłu konsumpcyjnego - ubrania, sprzęt gospodarstwa domowego, rowery, kosmetyki, farbiarstwo i tak dalej.

Na dodatkowe dotacje mogą liczyć przedsiębiorstwa, które w swój model biznesowy włączą ekologię i tradycję. W przypadku ekologii mowa tu oczywiście o stosowaniu surowców biodegradowalnych, stosowanie odnawialnych źródeł energii i produkty przyjazne dla środowiska. W przypadku tradycji mowa tu oczywiście o produktach odwołujących się do bogatego dziedzictwa kulturowego Francji i ojczystych regionów - mowa oczywiście o naszych słynnych alkoholach, porcelanie, modzie czy serach.

3. Prestiż i marka

Nie żyjemy już w dziewiętnastym wieku. Konsumenci chcą być uważani za "świadomych" i "modnych." Gdy nowobogacki Brytyjczyk czy Japończyk idą do sklepu, to patrzą między innymi na to, kto wykonał dany produkt. Gdy zobaczą, że dane wino zostało wyprodukowane przez koncerny powiązane z Jimem Laheyem, to nieważne jakby było tanie, to wybiorą inny trunek. Nikt nie chce się chwalić wspieraniem brutalnego dyktatora swoimi pieniędzmi. Dobra renoma i reklama znaczy mnóstwo w świecie mass mediów, a rząd chce zadbać o to, aby produkt francuski stał się produktem pożądanym.

Uzyskamy to po pierwsze poprzez Królewskie Targi. Co pół roku, w którymś z miast Francji odbywać się będą targi produktów francuskich, na które będą zapraszani krytycy, dziennikarze i wielcy hurtownicy z całego świata, którym Francja zamierza przedstawić dzieła swoich rąk. Na Targach swoje produkty będą mogli prezentować wszyscy francuscy producenci, których towary spełniają najlepsze standardy. Same wydarzenie będzie uświetniane poprzez zapraszanie przyjaznych Francji celebrytów oraz rodzinę królewską, której członkowie będą przyznawać swoim ulubionym produktom coroczny Laur Zwycięzcy.

Drugie rząd planuje uzyskać poprzez potężną kampanię medialną. Finansowane będą programy telewizyjne i influencerzy, którzy będą wskazywać na to, że konsumowanie francuskich produktów jest nie tylko przyjemne ale również etyczne. Królestwo nie grozi nikomu wojną, prawa robotników są chronione we Francji, a król Ludwik XX cieszy się autentyczną miłością większości narodu. Państwo francuskie zamierza w swoich kampaniach medialnych wykorzystać "marsjanomanię" - Paryż jest pierwszym krajem, który ogłosił budowę kosmodromu i chęci powrotu do kosmosu, a każdy zakupiony francuski produkt to kilka dodatkowych franków na królewski program kosmiczny i być może odkrycie tajemnicy Marsa..

Na całość planu przeznaczono 20 miliardów franków.

Reforma włościańska

Rząd Jego Królewskiej Mości podjął decyzję o drobnej administracyjnie zmianie, ale bardzo ważnej z punktu widzenia kultury i historii. Chodzi mianowicie o zmianę nazw departamentów i drobne korekcje ich granic. Po odnowieniu republiki departamenty Francji zostały nazwane od cech geograficznych, a nie krain historycznych. Rząd postanowił przywrócić ten stary podział - powracają więc Gaskonia, Delfinat, Burbonia, Valois oraz inne regiony. Wraz z tymi zmianami ministerstwo rolnictwa przedstawiło królowi projekt zmian we francuskiej gospodarce rolnej, która została przez media ochrzczona "Reformą włościańską."

I. Wzmacnianie produkcji regionalnej

Francja od wieków słynęła z produkcji wyjątkowych produktów - szampan z Szampanii, koniak z Cognacu, dziesiątki gatunków sera, wina burgundzkie czy zioła prowansalskie. Mało kto może dorównać francuskiemu gospodarzowi w wytwarzaniu tych produktów. Rząd życzy sobie, żeby ta sytuacja nie tylko się utrzymywała, ale wręcz polepszyła na korzyść francuskiego rolnika i konsumenta. Dlatego w skład "Reformy włościańskiej" wchodzi zapis o dotacjach i dopłatach dla obywateli inwestujących w działalność, która dotyczy sfery regionalnych produktów. Dzięki temu dotychczasowi producenci będą mogli usprawnić lub powiększyć obecną produkcję, ale pojawią się również nowi. A to oznacza nowe miejsca pracy i tańszą żywność.


II. Ekspansja na rynki zagraniczne

Organizowany w tym kwartale festiwal kulinarny w Bordeaux, na którym indyjscy i francuscy kucharze będą prezentowali swój kunszt, stanowi świetną okazję do zareklamowania naszych produktów rolnych. Na festiwal poza mieszkańcami Indii zaproszeni zostają też przedstawiciele naszych sąsiadów-sojuszników, takich jak Belgia, Holandia i Luksemburg, a także przedstawiciele różnych koncernów spożywczych. Festiwal uświetni obecność rodziny królewskiej. Gwoździem programu będzie konkurs kulinarny, którego zwycięzca otrzyma przywilej przygotowania posiłku dla króla i jego rodziny oraz otrzyma w nagrodę trzysta tysięcy franków. Sędziować będzie mieszane jury, złożone z Francuzów, Hindusów oraz przedstawicieli krajów BWN, którzy przybędą.

W sferze biurokratycznej powstanie Organizacja Ekspansji Rolnictwa (OER) której zadaniem będzie asystowanie zarówno mniejszym jak i większym rolnikom w zdobywaniu kontraktów na rynkach zagranicznych. W OER zatrudnieni będą wykwalifikowani negocjatorzy oraz ekonomiści których pracą będzie zdobywanie tych kontraktów na jak najlepszych dla Francuzów warunkach. Osoba negocjując kontrakt, poza zwykłym honorarium, będzie uprawniona do 1% dochodu z umowy, więc im lepszą umowę wynegocjuje - tym większe zyski sama osiągnie. Priorytetowymi celami są Holandia, Luksemburg i Belgia - czyli nasi partnerzy z BWN.

III. Modernizacja narzędzi i infrastruktury

Francuskie rolnictwo przed Wielką Ciemnością było rolnictwem całkowicie zmechanizowanym i nowoczesnym. Niestety, nie jesteśmy już w takiej sytuacji. Potrzebna jest ponowna elektryfikacja w najbiedniejszych rejonach kraju, modernizacja infrastruktury oraz renowacja gospodarki wodnej. Aby uporać się z tym problemem rząd przekaże samorządom właściwe środki pieniężne, aby mogły szybciej poradzić sobie z największymi problemami.

Indywidualne gospodarstwa rolne będą mogły z kolei liczyć na dofinansowania od Ministerstwa Rolnictwa na rzecz zakupu nowych maszyn oraz nowych odmian upraw, które powstają dzięki naszemu wynalazkowi Żywności Modyfikowanej Genetycznie. Rząd zadba też o pokrywanie kosztów najpotrzebniejszych zabiegów weterynaryjnych, aby stada należące do francuskich włościan były w jak najlepszym stanie.

Rząd na powyższe działania przeznaczył 25 miliardów franków.

Renesans francuskiego przemysłu

Liczne zamówienia naszych partnerów handlowych oraz same potrzeby francuskiego wojska sprawiły, że francuski przemysł ciężki otrzymał mocne zastrzyki gotówki od naszych klientów. Rząd nie zamierza spocząć na laurach i zarobione na tych umowach handlowych pieniądze zamierza zainwestować z powrotem w gospodarkę, by doprowadzić do odrodzenia francuskiego przemysłu i polepszyć żywot francuskiego robotnika.


I. Korporacje koronne

Głównym środkiem do osiągnięcia tego celu będą tzw. "korporacje koronne." Będą to państwowe firmy, założone w celu odbudowy zamkniętych/zniszczonych zakładów pracy, takich jak huty, fabryki czy kopalnie, a także otwieraniem nowych, w miejscach które są do tego najbardziej predysponowane. Początkowo każda korporacja koronna będzie w stu procentach należeć do państwa, które będzie pokrywać koszty budowy i wyposażenia obiektu, zatrudnienia i wyszkolenia kadr i tym podobnych kwestiach. Wraz z rozwojem firma będzie wyprzedawać swoje udziały - do 50%, które domyślnie będą sprzedawane robotnikom pracującym w zakładach oraz francuskim gildiom, dzięki czemu zakłady unikną przekształcenia się w niewydajne, biurokratyczne molochy, gdyż będą odpowiadać też przed prywatnym kapitałem. Natomiast zyski ze sprzedaży udziałów wpompowane zostaną na dalszy rozrost firmy bądź wspieranie nowych przedsięwzięć.

Póki co programem KK objęte będzie przede wszystkim górnictwo i przemysł ciężki, z naciskiem na rewitalizację przemysłu w Alzacji i Lotaryngii oraz tamtejszego górnictwa.

II. Subwencje dla gildii i korporacji francuskich

Nie oznacza to, że własność spółdzielcza i prywatna nie otrzyma właściwego wsparcia. Przedsiębiorstwa należące do gildii bądź korporacji oraz prywatne, które spełniają warunki naszych wcześniejszych ustaw będą mogły otrzymać subwencje na modernizację maszynerii, dodatkowe szkolenia pracownicze bądź rozszerzenie produkcji. Dodatkowo firmy, które na stałe podniosą wynagrodzenia szeregowym robotnikom o przynajmniej 5% będą mogły liczyć na dodatkowe ulgi podatkowe.

III. Wzrost, ale z rozsądkiem

Francja nie pozwoli jednak na takie wyniszczenie środowiska jak w komunistycznych Niemczech. To, że dajemy zielone światło na rozwój przemysłu, nie oznacza, że zezwalamy na dewastację środowiska. Normy ochrony środowiska mają być utrzymane, a państwo i samorządy będą szczególnie dbać o ich przestrzeganie. Jeśli inspekcje i dochodzenia wykażą naruszenie przepisów, naruszający mogą zostać dotknięci nie tylko olbrzymimi grzywnami, ale także karą więzienia.

Rząd stosuje tu kij, ale zamierza również zastosować marchewkę. Każdy zakład, który będzie wdrażać procedury oraz technologie mające na celu ochronę środowiska może liczyć na uprzywilejowane traktowanie w procesie otrzymywania dotacji oraz ulg podatkowych. Rząd będzie też skory do finansowania nowych przedsięwzięć i rozwiązań technologicznych, których celem będzie utemperowanie szkodliwych wpływów przemysłu ciężkiego i kopalń na środowisko.


Na całość projektu rząd królewski przeznaczył 40 miliardów franków.

Jego Królewska Mość, Ludwik XX Burbon, zdecydował się na wygłoszenie przemówienia w sprawie ostatniego ataku Frontu Ludzkości. Monarcha zapewnił swoich poddanych, że ani on, ani rząd, nie ugną się pod żądaniami tej organizacji ekstremistów. Podjęte zostaną stosowne kroki, aby winni odpowiedzieli za zbrodnie dokonane na Francuzach i innych narodach przez tych terrorystów. Do tego król Ludwik zapewnia, że nasi najlepsi astronomowie w chwili obecnej zajmują się badaniem sprawy tajemniczych obiektów. A jeśli są to faktycznie okręty jakiejś innej, zaawansowanej cywilizacji, sam fakt, że lecą tak wolno, w efekcie czego pozwalają na dokładną obserwację, wskazuje na to, że przybysze mogą mieć pokojowe zamiary. Francuzi nie będą agresywnymi pawianami, którzy wystrzeliwują rakiety w swoich potencjalnych, gwiezdnych sąsiadów.


W tym samym czasie rząd we współpracy z przedstawicielami samorządów zdecydował się na zorganizowanie pakietu pomocy dla istniejących drobnych przedsiębiorców jak i dla poddanych, którzy sami pragną podjąć się działalności w szeroko pojętym sektorze usługowym - chodzi oczywiście o zakłady fryzjerskie, restauracje, sklepy i sklepiki, kina i tym podobne Rząd motywuje to chęcią rozszerzenia francuskiej klasy średniej, która stanowi motor napędowy naszego królestwa.

Pierwszy krok jest dosyć klasyczny i jest to obniżka podatków dla małych przedsiębiorstw, zatrudniających maksymalnie do pięćdziesięciu osób. Zakłady, w których pracuje wyłącznie rodzina otrzymywać będą ulgę o 25% większą niż normalne - z tego względu, że z tego jednego zakładu prawdopodobnie pochodzi cały ich dochód.

Drugi krok polega na budowie zapewnieniu dobrych lokalizacji i nieruchomości, w których te zakłady mogłyby działać. W przypadku tego sektora jest to szczególnie ważne, bo lokalizacja niekiedy decyduje o powodzeniu bądź porażce przedsiębiorstwa. Nikt nie chce jeść w restauracji obok wysypiska śmieci. Dlatego we współpracy z samorządami fundowane będą galerie i faktorie handlowe, zbudowane według lokalnych, tradycyjnych stylów architektonicznych, w których drobni przedsiębiorcy będą mogli po przyzwoitych cenach wynająć i otworzyć swój lokal.

Trzeci krok też jest dosyć ortodoksyjny - mianowicie dotacje inwestycyjne. Dla mniejszych przedsiębiorców inwestycje w nowy sprzęt, remonty bądź szkolenia pracowników to znacznie większe ryzyko niż dla zakładów, które zatrudniają ponad sto osób. Rząd zamierza ich w tej sprawie odciążyć. Mniejsze zakupy, a zwłaszcza te skierowane na polepszenie kwalifikacji pracownika i jego sytuacji w pracy, będą w całości refundowane przez władze. Większe zakupy, w rodzaju budowy nowej nieruchomości będą z kolei częściowo refundowane.

Czwarty krok polega na kampanii reklamowej. Zamówione przez rząd spoty w telewizji, marketing w internecie, audycje radiowe, które streszczać się będą w skrócie do tego: kupujmy w mniejszych, rodzinnych sklepach, zamiast w gigantycznych supermarketach. Wspierajmy francuskiego mieszczanina - ostatecznie wielu z nich to Twoi właśni sąsiedzi. Frank wydany w sklepiku Pierre'a, a nie w supermarkecie Johna, ufunduje remont lokalnej drogi zamiast głowicy atomowej Duckmana.

Na całość działań wydano 30 miliardów franków.