Polityka Zagraniczna

Traktat ustanawiający organizację
Sprzysiężenia Śródziemnomorskiego



I.

Konfederacja Włoska, Republika Grecka i Republika Turecka, Wysokie Układające się Strony, mocą niniejszego traktatu
powołują do życia Sprzysiężenie Śródziemnomorskie - sojusz polityczno-militarny państw Morza Śródziemnego.

II.

Celem Sprzysiężenia Śródziemnomorskiego jest wzmocnienie możliwości realizacji wszelkich politycznych, ekonomicznych i militarnych poczynań państw członkowskich
w obrębie Morza Śródziemnego, zabezpieczenie ich kontroli nad przepływem w obrębie akwenu i organizacja sprawnego systemu kooperacji w zakresie bezpieczeństwa.

III.

Wysokie Układające się Strony obowiązują się do wyrzeczenia się przemocy i wymuszeń we wzajemnych relacjach, obowiązują się do niepodnoszenia roszczeń terytorialnych wobec pozostałych uczestników Sprzysiężenia, obowiązują się do zapobiegania poczynienia szkody pozostałym sygnatariuszom przez państwa trzecie jeżeli o szkodliwych działaniach posiadają wiedzę.

IV.

Akcesja nowych członków jest możliwa na wyraźną zgodę całej trójki państw założycielskich Sprzysiężenia Śródziemnomorskiego.
Wykluczenie z grona państw członkowskich jest możliwe na wyraźny wniosek całej trójki państw założycielskich.

V.

Rezygnacja z uczestnictwa w Sprzysiężeniu Śródziemnomorskim jest dobrowolna, musi zostać zasygnalizowana na kwartał przed terminem
- w trakcie którego wciąż obowiązują przepisy traktatu - i wyrażana jest poprzez wydanie oświadczenia na łamach instytucji dialogu Sprzysiężenia.

UGODA PARYSKA

I.

Królestwo Francji oraz Konfederacja Włoska zawierają bezterminowy pakt o nieagresji z półrocznym okresem wypowiedzenia.
Kara pieniężna za jego złamanie wynosi sto miliardów franków lub ich odpowiednik w lirach.

II.

Konfederacja Włoska udziela gwarancji niepodległości Księstwu Monako oraz Konfederacji Szwajcarskiej.

III.

Konfederacja Włoska zrzeka się jakichkolwiek roszczeń wobec francuskiej Nicei.
W zamian, Królestwo Francji zrzeka się jakichkolwiek roszczeń wobec Tunezji.

Pokój między Królestwem Hiszpanii a Konfederacją Włoską

I. Wojna zakończy się białym pokojem pomiędzy oboma państwami.
II. Włochy uznają Portugalię za hiszpańską strefę wpływów i nie będą w konflikt na linii Madryt-Lizbona ingerować.
III. Włochy i Hiszpania zawrą pakt o nieagresji na okres roku.
IV. Karą za złamanie paktu o nieagresji będzie wypłata odszkodowania drugiej stronie w wysokości 80mld pesos lub ich włoskiego odpowiednika.

1. Konfederacja Włoska oraz Republika Serbii uznają panujący między nimi stan pokoju za pożądany i wyrzekają się wrogości we wzajemnych stosunkach. Zawrą bezterminowy pakt o nieagresji o kwartalnym okresie wypowiedzenia.
2. Konfederacja Włoska uzna serbską przynależność Kosowa i Czarnogóry. Nie będzie rościła sobie praw do ziemi serbskiej.
3. Republika Serbii uzna włoską i chorwacką kontrolę nad terytorium Bośni i Hercegowiny oraz zrezygnuje z roszczeń terytorialnych wobec tamtejszych terenów.
4. Konfederacja Włoska umożliwi uchodźcom o korzeniach serbskich w Bośni i Hercegowinie relokację na tereny Republiki Serbii. Serbowie i Bośniacy o pochodzeniu serbskim otrzymają dwa tygodnie na relokację wraz ze swoim dobytkiem.
5. Na granicach włosko-serbskich zorganizuje się kilkukilometrowe strefy zdemilitaryzowane celem zapobieżenia inicjacji jakichkolwiek granicznych sporów i konfliktów.