Rozmieszczenie wojsk i gospodarki

Ukształtowanie terenu i nazwy prowincji:



I - Harmonia (stolica) [lasy]
II - Przestwór [pustynia]
III - Jangcy [lasy]
IV - Wybrzeże Wolności [lasy]
V - Bunkier Rewolucji [góry i wzgórza]

Rozmieszczenie startowych sektorów:



Stołeczna Harmonia zmienia się w wyniku tego z lasów w teren zurbanizowany... nadal neutralny.

Towarzysze, nasz kraj został zaatakowany w sposób zdradziecki i podstępny, w momencie naszej największej wrażliwości, gdy nasze społeczeństwo dopiero co po zerwaniu okowów niewoli postanowiło spróbować rozwinąć swe skrzydła wolności. Tajwańscy zdrajcy uznali, że za mało im bólu i cierpienia naszego narodu na Ziemi i postanowili przybyć za nami aż tutaj, by kontynuować swoją bzdurną, reakcyjną wendettę. Ale nie poddamy się, a ich wyzwanie potraktujemy jako test, a także jako potencjalną możliwość do rozwoju naszego społeczeństwa w ogniu bitewnym. Jestem pewien, że nasi dowódcy zrealizują wizję zjednoczenia naszego narodu raz na zawsze pod sztandarem równości i sprawiedliwości. Nasza armia jest wielka, gdyż jest to armia ludowa i liczebnie przeważa nad marnymi najemnikami sił tajwańskich kapitalistów. I zgodnie z prawami rządzącymi światem, wierzę, ze ilość w nieunikniony sposób przejdzie w jakość, a ta jakość przerodzi się w nasze zwycięstwo, które będzie jedynie pierwszym przystankiem na rozpędzającej się lokomotywie naszego pancernego pociągu Rewolucji! - przemówienie towarzysza Yanga na spotkaniu z naczelnym dowództwem Gromad Armijnych. Obecny był oczywiście towarzysz Tsing Shi Tao, marszałek wojska, który odpowiadać będzie za organizacje ataku.

___


Plan bojowy:
Faza I operacji "MONSUN" to faza przygotowawcza do decyzyjnej fazy II. Główne cele tej fazy są trzy.

Pierwszym celem jest uśpienie czujności przeciwnika. Operacja początkowo wygląda jak próba kolonizacji terenu na zachód od rzeki, czym w rzeczywistości jest - a przynajmniej jest to element ten operacji. Być może sprawi to, że przeciwnik swe siły skupi na starciach w tej prowincji, jeśli także spróbuje on ją skolonizować, a być może zwyczajnie nie zwróci uwagi na inne nasze działania, które czynimy na innych odcinkach frontu, będąc zajętym obserwacją ruchów naszych wojsk na południu.

Drugim celem jest przejęcie kontroli nad południową granicą Tajwanu. Wojska te ruszają tam jako eskorta kolonistów, jest to jednak w większości przykrywka dla naszego prawdziwego celu. Wojska Młota wkraczają zgodnie z zaznaczonymi ruchami na mapie do nieskolonizowanej prowincji. Jest to prowincja górzysta, teren więc nie sprzyja manewrowaniu czołgów, jeśli wróg je tam posłał, liczymy więc na wykorzystanie tego atutu. Jeśli wysłał samą piechotę, liczymy na wykorzystanie naszej przewagi liczebnej, celem przepchnięcia wroga lub po prostu zajęcia większego obszaru prowincji niż on. Idealna sytuacja to osadzenie armii Młot na zaznaczonej południowej granicy Tajwanu. W praktyce jakiekolwiek jak największe rozciągnięcie sił wroga jest dla nas korzystne, byle angażować go tutaj. Młot wkracza tutaj w sile 5 Dywizji, 4 Dywizje mają za zadanie przede wszystkim skupić się na osiągnięciu wyznaczonej linii, 1 Dywizja ma z kolei za zadanie ochraniać kolonistów przed potencjalnymi bandytami czy ktokolwiek się tutaj czai. Liczymy jednak przede wszystkim, że bandyterka widząc, że prowincja ta jest celem ataku naszego i może Tajwanu, to sami uciekną, wiedząc, że nie ma sensu ginąć w straconej walce...

Trzecim celem jest operacja zaczepna Kowadła. 3 Dywizje piechoty starają się atakować wrogie pozycje przez rzekę, ale nie wchodzić głębiej w terytorium Tajwanu, maksymalny zasięg naszych wojsk to zakładanie skromnych przyczułków, które mają stwarzać pozory baz wypadowych do zaczepnych działań. Żołnierze mają walczyć o przeprawy jak i przygotowywać na zapleczu frontu i kłaść podwaliny pod mosty pontonowe, lub wyszukiwać brody i je umacniać, co ułatwi ruchy wojsk w drugiej fazie. Intensywniejsze działania mają się odbywać w okolicy zakola rzeki, najbardziej na zachód wysuniętej części Bunkra Rewolucji, gdzie akurat oczekujemy, że nasze siły piechoty utworzą przyczółki z mostami pontonowymi i umocnią brody, gdyż jest to miejsce, gdzie ruszy nasza ofensywa pancerna w II fazie.

W skrócie I faza to faza przygotowawcza, gdzie staramy się przede wszystkim przygotować grunt pod inwazje w II fazie i jak najbardziej rozciągnąć siły wroga. Już w I fazie posiadamy przewagę liczebną, to znaczy, że wróg by w ogóle pokryć linie frontu zmuszony jest rozrzedzić swoje rozciągnięte, mniej liczebne siły. Według naszego założenia da to nam przewagę w sytuacji, gdy nadejdzie prawdziwe uderzenie w II fazie.

Kiedy kończy się druga faza? Kiedy osiągniemy zamierzone cele, albo kiedy wreszcie przybędzie nasz cały zakupiony sprzęt i ten zostanie obsadzony rekrutami. Oczywiście czekamy tez na najemników.


Plan bojowy:
Faza II operacji "MONSUN" to faza decyzyjna, faza w której rozpoczynamy właściwy atak na naszego przeciwnika.

Transport najemników i zakupionego wyposażenia ma się odbywać w tajemnicy. Przekazujemy konwojowi SMC i Rzezpospolitej Marsjańskiej mapę ubitych dróg, które pozwolą im szybciej dotrzeć do punktów wymiany. Drony mają zakaz robienia zdjęć i tak dalej, w kraju wprowadzony jest w końcu stan wojenny. Złamanie ciszy i dekonspiracja naszych ruchów karana jest śmiercią przez rozpoznanie walką nad rzeką graniczną (bez broni).

W pierwszej kolejności czekamy, aż nasze nowo sformowane siły dołączą do istniejących wojsk i zajmą swoje pozycje - czyli mówimy tutaj o wsparciu dla GA Młot i Kowadło. By nie marnować czasu, nowe wojska zajmują pozycje bliżej swego miejsca sformowania, a już istniejące dywizje mają zrobić im miejsce i przesunąć się na linii frontu dalej, potencjalnie dalej poszerzając. Przykładowo gdy z prowincji Bunkier Rewolucji do kolonizowanej prowincji górskiej wkroczą nasze nowe 2 Dywizje piechoty I, to zajmują one pozycje bliżej naszej granicy, a wojska już będące na froncie przesuwają się bardziej na zachód, potencjalnie północny-zachód, atakując przy tym wroga, by nie tylko się relokować ale i nacierać od razu. Nasze wojska Gromady Armijnej Sierp stacjonują na tyłach i staramy się trzymać ich obecność w tajemnicy. Liczymy na efekt zaskoczenia.

W końcu II faza wchodzi w życie. Na CAŁEJ linii frontu nasze wojska rozpoczynają wielkie natarcie masą piechoty. Na południu piechota Młota ma atakować górskie przełęcze i dalej brodzić w mokradłach, na północy z kolei piechota Kowadła z kolei ma przekroczyć rzekę przez mosty pontonowe i brody, lub w razie ich braku na prymitywnych tratwach czy nawet wpław, w sytuacji gdzie rzeka jest wąska. Staramy się zaangażować wszystkie siły wroga, które jest w stanie nam przeciwstawić. Zmasowane natarcie piechoty jest taktyką prymitywnie prostą, zakładamy jednak, że nastąpi przejście ilości w jakość.

Według naszych założeń, przewyższamy liczebnie siły przeciwnika ponad dwukrotnie w tym momencie. Dlatego staraliśmy się jak najbardziej rozwinąć nasze siły, próbując oprzeć południowy front o nieskolonizowaną prowincje. Nasz wróg może mieć czołgi bądź samoloty, ale nie ma wystarczającej ilości ludzi - jeśli chce prowadzić równą walkę, jego front musi gdzieś zostać wreszcie nieobstawiony. Dziurą tą wleją się nasze wolne dywizje, jeszcze bardziej poszerzając front i wchodząc nieniepokojone w głąb Tajwanu. Jeśli z kolei wróg spróbuje obstawić całą granicę, bez luk, to zwyczajnie jego siły będą na tyle rozrzedzone, że nasza zmasowana nawała piechoty wreszcie sprawi, że albo wrogom zabraknie amunicji, albo własnych ludzi, gdyż gdy u nich strzela jeden, u nas strzela 2,5 drona - prawdopodobieństwo matematycznie i naukowo obliczone jest po naszej stronie, ich dron ma większą szansę na otrzymanie śmiertelnego pocisku, dezorientacje, załamanie psychiczne. Chcemy by nasz zmasowany atak był dosłownie falą piechoty, by wróg czuł przytłoczenie i beznadzieję już w tym momencie.

Tak więc naszym pierwszym założeniem jest to, że rozciągamy linie wroga w fazie I i kontynuujemy to w ramach zmasowanego szturmu na początku fazy II. Albo wchodzimy w luki w liniach wroga, albo przełamujemy jego cienkie linie obrony czystą masą ludzką. To jednak nie jest koniec naszej operacji, można wręcz powiedzieć, że nadal jest to tylko zasłona dymna do ryzykownej gry prowadzonej przez Grupę Armijną Sierp.

GA Sierp stacjonuje za liniami frontu. Liczymy, że w wyniku fazy I lub na początku fazy II nasza piechota zdoła już przekroczyć rzekę i utworzyć przyczółki po drugiej stronie rzeki nad wielkim cyplem Bunkra Rewolucji. Wtedy bezpiecznie na drugą stronę rzeki przeprawiamy nasze siły pancerne II, najemniczą piechotę II oraz wypoczętą i zmotywowaną dywizję piechoty I. Po przekroczeniu siły te przygotowują się do wielkiego natarcia na północ, w stronę domniemanej stołecznej prowincji Tajwanu. Atak sił pancernych ma poprzedzić silne natarcie naszej zwykłej piechoty w tym rejonie, by rozpoznać teren i związać walką znajdujące się tam siły Tajwanu. Te, przygotowując swoje linie obronne i skupiając się na walce z piechotą, mają zostać zaskoczone w tym punkcie nagłym pojawieniem się naszych sił pancernych oraz najemników Shock-Med-Corps. Najemnicy jednak mają nie korzystać ze swych brygad przeciwpancernych, te mają być ukryte, bądź maskowane jako zwykła artyleria. Liczymy, że takie natarcie niespodziewanych sił wywoła u wroga popłoch i ucieczkę. Przede wszystkim liczymy, że Tajwan, nie widząc innej opcji, wyśle przeciw nam swoje siły pancerne, gdyż stanowić one będą jedyną siłę zdolną powstrzymać nasze czołgi.

Jeśli wrogie czołgi zastąpią drogę naszej ofensywie na stolicę, aktywujemy aktywną fazę operacji wywiadowczej "Gremlin." Nasi agenci oraz oddział specjalny mają spróbować przeprowadzić sabotaż wrogiej dywizji, a przez sabotaż chodzi nam tutaj o próbę uziemienia tej dywizji, uszkodzenia jej silników lub zaopatrzenia. Jeśli się to uda, agenci mają przekazać informacje o położeniu tajwańskich czołgów Sierpowi, a ten ma przeprowadzić na nie atak, który w domyśle powinien skończyć się ich anihilacją, gdyż atak ten zostanie już przeprowadzony przy wsparciu brygad przeciwpancernych najemników. Atak ten skoordynowany będzie samobójczym atakiem zmodyfikowanych myśliwców szwadronu "Tarcza Rewolucji", których zbiorniki paliwowe mają zostać zastąpione materiałami wybuchowymi, w ten sposób, by paliwa starczyło tylko na lot w jedną stronę. Szwadron ma wlatywać w zgrupowania wrogów, siejąc panikę i niszcząc wrogie czołgi, korzystając z informacji o ich położeniu od naszych agentów i wojsk lądowych. Liczymy, że jako iż bitwa z tajwańskimi czołgami będzie na linii frontu, to Tajwańczycy nie zdołają poderwać swoich samolotów, by w ogóle móc spróbować zestrzelić naszych kamikaze - wszak od początku wojny na niebie nie było widać ani jednego naszego myśliwca, będzie to zaskoczenie, a atak kamikaze nie powinien długo trwać.

Jeśli jednak nasi agenci nie przeprowadzą udanego sabotażu, to operacja ich anihilacji jest prowadzona dalej, tym razem jednak po prostu rozpoczynając ją atakiem naszych czołgów i piechoty z brygadą ppanc. Pozycja związanych walką z nami tajwańskich czołgów przekazywana jest na lotnisko i wtedy następuje atak kamikaze. Jeśli wróg czołgów nie ma  wogóle, operacja Gremlin przeprowadzana jest na samolotach szturmowych. Jeśli nasze wojska już w ramach I fazy albo na początku II spostrzegą, że wróg nie ma czołgów, a samoloty szturmowe, operacja Gremlin ma być aktywowana od razu wtedy.

Aktualnie sytuacja wygląda w ten sposób - zmasowane natarcie piechoty próbuje związać wrogie siły, które następnie mają zostać przełamane w jednym punkcie przez nasze pancerne natarcie, kierujące się przez najkrótszą drogę mokradłami na stolicę wroga. Starcie z wrogimi czołgami przebiega wedle opisanych wyżej wytycznych. Czołgi torują sobie drogę przy wsparciu zaawansowanej piechoty najemniczej II generacji, którą wspierają nasze skromniejsze wojska I generacji w sile 1 dywizji bezpośrednio w ramach Sierpa.

Atak pancerny nie jest jednak jedyną rzeczą, na którą liczymy. Na całej linii frontu non stop ma trwać natarcie. Wróg jest mniej liczny, albo ulegnie naszej sile, albo zostawi luki. Nasza piechota ma się wlewać za jego linie frontu lub ją przepychać. Jeśli wróg zauważy, że linia frontu jest za długa i postanowi wycofać się na dogodniejsze pozycje, nasza piechota ma nie tracić czasu i ma ruszać za nim, nawet jeśli będzie to czasem kosztem wpadnięcia we wrogą pułapkę lub pod jego ogień, gdyż jego wycofanie się było pozorowane. Na każdą pułapkę, w jaką wpadnie nasz oddział, mamy drugi oddział który okrąży wrogów i trzeci, który zamknie kocioł.

Nasz cel idealny to zajęcie całego kraju, mamy jednak świadomość, że mimo przytłaczającej przewagi prawdopodobnie nasza piechota nie zdoła nawet przy idealnej realizacji zająć wszystkiego. Cel jednak wyznacza nasze ambicje, cele i strategie - staramy się zająć jak najwięcej. Liczy się prowincja stołeczna, gdyż tam wróg ma umiejscowione swoje centra przemysłowe i naukowe, bez których jest bezsilny. Nasza piechota ma atakować przede wszystkim, okupowanie terenów za linią frontu ma się ograniczyć do kluczowych arterii, którymi płynie zaopatrzenie. Spodziewamy się, że wróg nie umieścił na granicy z nami żadnych kluczowych sektorów gospodarczych. Żołdak i oficer Gromad patrzy więc przed siebie, prosto w stronę serca Tajwanu.

To wszystko! Do boju.

DODATKOWE:
- PLAN jest święty. Dowódcy mają go realizować. Staramy się jak najszerzej rozwijać nasze szeregi, jak najbardziej poszerzać, rozrzedzać nieliczne formacje wroga, wkraczać w luki i wychodzić na plecy, tak by czuł się osaczony albo zmuszony do ucieczki, bądź uległ pierwszemu atakowi, jaki nadejdzie. Strzałki to tylko umowny kierunek ataków - Młot ma atakować agresywniej, Kowadło bardziej zachowawczo, ale jeśli wróg się cofa, to nieważne która to Gromada, to ma atakować i gonić!
- Nasze wojska otrzymują pakiety medyczne od obrzydliwych kapitalistów z Shock-Med-Corps. Jest to przysłowiowy sznur, na którym kiedyś ich powiesimy, gdyż pozwoli nas sprawniej poradzić sobie z Tajwanem, a potem zająć się i kapitalistami od nich. Ale aktualnie skupiamy się na Tajwanie - pakiety te mają zapewnić naszym żołdakom większą przeżywalność, ci mają o tym wiedzieć, by mieli większe morale, mieli świadomość, że Gromady o nich dbają, ale przede wszystkim - skoro dbają, to i wymagają czegoś w zamian. Liczymy, że pakiety te sprawią, że nasze zmasowane szturmy piechoty będą iść o wiele lepiej, a przede wszystkim nasi żołdacy nie będą się aż tak bardzo bać ruszać pod ogień maszynowy okopanych Tajwańczyków.
- Kolonizacja prowincji górskiej to cel drugorzędowy. Koloniści mają początkowo ruszać się zaraz za wojskiem przez północne jej sektory. Mamy świadomość, że możemy mieć problemy z zaopatrzeniem w tak trudnym terenie, przygotowując się do wielkiej ofensywy. Koloniści mają więc obowiązek taszczyć nie tylko swój prowiant, ale także i zaopatrzenie dla wojska. W pewnym sensie staramy się przerzucić ciężary aprowizacji kolonistów (zaopatrzenie przeznaczone na kolonizacje) na późniejsze dostawy (bilans zaopatrzenia). Tym samym być może nasi koloniści początkowo będą głodniejsi, ale wojsko będzie działało sprawnie, a ostatecznie pionierzy i tak otrzymają to, czego potrzebują... ale później. Koloniści mają też w pierwszej kolejności utwardzać drogi w prowizoryczne szlaki zaopatrzeniowe dla wojska i dla ruchów nowo formowanych dywizji. Na opłacenie dodatkowego wyposażenia dla kolonistów-pionierów, by przygotowali od razu infrastrukturę dla wojska na północnych rubieżach kolonizowanej prowincji, przeznaczamy 2 mld. Mowa tutaj o PROWIZORYCZNEJ infrastrukturze, takiej jaka jest w reszcie kraju, nie tej wymagającej technologii - lepsza jakakolwiek niż żadna. Skoro mowa o infrastrukturze, to Grupa Sierp otrzymuje za 1 mld sprzęt do utwardzania dróg i wyciągania ugrzęźniętych pojazdów z moczar (bele drewna czy cokolwiek, magia fizyki i efektu dźwigni). Zajmować się tym będzie nasza 1 dywizja piechoty I - saperami to oni nie są, ale lepsze to, niż nic, szczególnie jak każdy szczegół może przesądzi o sukcesie...
- Nasze Myśliwce I zostają poddane modyfikacji. Ich zbiorniki paliwa zostają w połowie zastąpione ładunkami wybuchowymi. Mają to być prowadzone ludzką ręką rakiety, których użycie jest opisane w taktyce. Pociskami prowadzić będą fanatyczni piloci ze szwadronu "Tarcza Rewolucji". Na modyfikacje i upewnienie się, że samoloty nie wybuchną zaraz po starcie, przeznaczamy 2PZ i 2 mld.
- Na budowę mostów pontonowych i umacnianie brodów, szczególnie w okolicy inwazji GA Sierp, przeznaczamy 2 mld i 2 PZ.
- Jeśli jakimś cudem wróg nie ma czołgów ani samolotów szturmowych, to operacja GREMLIN ma trzecią opcję, aczkolwiek nie spodziewamy się tego.
- Aktywowaliśmy nasz Specjalny Budynek i spróbowaliśmy zorganizować partyzantkę w prowincji z mokradłami na południu Tajwanu. Jeśli nasza siatka nie została rozbita i rzeczywiście udało się zorganizować partyzantkę, to nasze siły mają ściśle z nią współpracować. Przede wszystkim partyzantka ma sabotować drogi zaopatrzeniowe dla wojsk Tajwanu w fazie I. W II fazie natomiast partyzantka, jeśli może, powinna przekazywać nam informacje o utwardzonych drogach na Mokradłach, by nasze wojska mogły poruszać się sprawniej i móc zrealizować atak na stolicę. Oczywiście jeśli nawiążemy kontakt z partyzantką, to informujemy ich, że głównym celem są czołgi. Być może partyzanci wspomogą nas w sabotażu wywiadowczym w ramach GREMLINa.
- Nasza armia działa niczym służb porządkowe, liczymy więc, że zostanie to wykorzystane. Dywizje na trasie swojego szlaku bojowego mają opanowywać wrogie nastroje społeczne, a nastawać na ludność cywilna jedynie w dwóch przypadkach - gdy cywile stoją w jakikolwiek sposób na drodze do szybszej ofensywy (blokują drogi, ich domy stanowią potencjalny nocleg albo bazę dla wojsk, mają samochody do transportu i tak dalej) lub gdy podejrzewamy, że mają oni w rodzinie wojskowych i mogą coś wiedzieć o strukturze bojowej Tajwanu, albo może uda nam się wykorzystać ich jako żywe tarcze. To jedyne dwa przypadki, kiedy nasze siły mają w ten sposób pacyfikować Tajwan... Uwaga! Żywe tarcze mają być wykorzystywane jedynie, gdy już wejdziemy do stolicy Tajwanu. Wtedy liczymy, że Tajwańczycy zauważą, że walka jest beznadziejna i być może rzucą broń, a żywe tarcze będą punktem przełamania. Po co strzelać do swoich, gdy już nie ma czego bronić? Dodatkowo jakakolwiek współpraca z nami ma być nagradzana, nasza administracja ma nadawać ziemię lokalnym obywatelom pod uprawę. Tereny przygraniczne nie mają zapewne gospodarki, ludzie są więc biedni, więc być może obietnica ziemi na własność kogoś skusi do wspierania nas lub informowania o wrogich pozycjach. A że dokument daje pustą ziemię, nic konkretnego aktualnie? Jest wojna, o inwestycjach pomówimy, jak już wygramy z waszą pomocą! Dokumenty ma wystawiać nasza administracja, na której organizacje przekazujemy 2 mld.
- Atakując akcentujemy, że walczymy nie z ludźmi, a z rządem Tajwanu, który dogadał się z Japonią i SAM wypowiedział nam wojnę. To my zostaliśmy zaatakowani, my się bronimy. Jakiekolwiek straty Tajwanu i okrucieństwa są więc z jego winy i obywatele muszą o tym wiedzieć. Na ulotki propagandowe o tym, że Tajwan to agresor i marionetka Japonii, przeznaczamy 4 mld. Dodatkowo z tych pieniędzy opłacamy trzy OGROMNE portrety Stalina, Mao i Yanga. Jeśli zdobędziemy stolicę Tajwanu, mają one zawisnąć na ich specjalnym budynku.

2138
W wyniku kapitulacji nasze wojska mają wejść i zabezpieczyć nowe tereny.

Część ma nadzorować ewakuacje wojsk TRCh, które się ewakuują do Japonii, ci którzy się poddają mają złożyć broń i ta ma zostać przekazana nam.

Służby porządkowe mają za zadanie nadzorować z wojskiem ewakuacji wojsk tajwańskich, czy te nic ze sobą nie kradną. Do tego staramy się stworzyć rejestr uchodźców, by wiedzieć którzy zostawiają tutaj ze sobą rodzinę, byśmy mieli pod ręką potencjalnych agentów.

Do tego służby oczywiście mają zająć się internowaniem rządzących i generałów, w tym przede wszystkim Cudownych Dzieci. NAJWAŻNIEJSI rządzący i generałowie, w tym najbardziej uzdolnieniu według nas, mają zostać zatrzymani do utworzonego pospiesznie obozu koncentracyjnego na Mokradłach w Siwang. To samo z Cudownymi Dziećmi. Mają zostać odłączeni od reszty z normalnego konwoju idącego w stronę EKM, by nie wzbudzać początkowych podejrzeń. Resztę wydalamy zgodnie z umową do EKM i dajemy im 1 mld na jakiś najtańszy lot na Ziemię, a jak to za mało, to ich problem, mogą wysiąść w połowie trasy jak dla nas. Jak ktokolwiek będzie sprawiał problemy w związku z naszym "internowaniem" grupy trzymającej władzę, to mają trafić razem z nimi do obozu w Siwang. Oficjalnie każdy kto trafi do obozu w Siwang to miał po prostu próbować uciec, łamiąc tym samym osobiście postanowienia kapitulacji.

Akcją zajmuje się 7 Oddziałów porządkowych. 1 Oddział utrzymuje porządek w Gu. Wojsko oczywiście wspomaga swymi znajomościami technik pacyfikacji. Na utworzenie spisu członków rodzin ewakuowanych żołnierzy, którzy zostali w MGR, przekazujemy 1 mld.

2138 Początek:


CAŁA MAPA.
Brakuje prowincji skolonizowanej, wszystko poprawione na mapce poniżej.

Koniec 2138.

CAŁA MAPA.

2138



Nasze niezmobilizowane dywizje Piechoty I ustawiają się na pozycjach obronnych linii niebieskiej. (5D Piechoty I, w tym 2D Piechoty I nie zostały uzupełnione, więc są słabsze...)

Nasza eskorta dla kolonistów rusza zgodnie z kierunkiem żółtej strzałki. (1 Czołgi II oraz 2 Piechoty I)

Naprawiane czołgi tajwańskie mają się trzymać w dawnej stolicy Tajwanu, w razie zagrożenia mamy je ewakuować do rdzennego MGR.

W razie ataku ze strony Sojuszu Marsjańskiego, nasze 1D Czołgów I i 1D Piechoty I ma ruszyć na linie frontu i wspierać obronę. Piechota w Gu ma się starać wycofywać, by następnie czołgi zaatakowały wroga na równinach i go wyparły za granicę.

2139



Niebieska linia - 1D Piechoty I
Zielona linia - Linia odwrotu niebieskiej linii w razie ataku SM
Żółta linia - 2D Czołgów II, 4D Piechoty I (Siły ekspedycyjne)

WSZYSTKIE nasze wojska zostają zmobilizowane.
Piechota na niebieskiej linii ma pilnować granicy, w razie ataku ma się bronić w prowincjach górskich na swoich pozycjach lub wycofać do tyłu na korzystniejsze pozycje wyznaczone przez zieloną linię.

2D Czołgów II i 4D Piechoty I udają się niezwłocznie do Czerwonej Palestyny i przygotowują się do pacyfikacji SMC wedle planów CP. Piechota ma wspierać czołgi w natarciu, by te nigdy nie znalazły się samotne. Piechota może zginąć, jeśli pozwoli to nam wykryć stanowiska wrogich brygad przeciwpancernych i je zniszczyć bezpiecznym podejściem albo w ogóle ominąć.

Z wojskami interweniującymi przesyłamy także 3 Oddziały Porządkowe, która mają się zająć pacyfikacją terenów pod kontrolą Zairu. Niech nabiorą doświadczenia.

Zmiana: Granicy zachodnio-południowej broni 1D Piechoty I, a 4D Piechoty I ruszają na SMC.

Grupa najemnicza "Łuczarz" ma wylądować na terenie Czerwonej Palestyny i podlega ich rozkazom. Jeśli się wstydzą, to niech wylądują u nas w "Harmonii" i udadzą się lądowo do CP i uczynią to samo.

Wszystkie wojska, poza tymi z Ministerstwa Wojny, stoją niezmobilizowane równomiernie po całym kraju. Mobilizujemy 1 Samolot zwiadowczy II.

3 Oddziały Porządkowe przeprowadzają pacyfikacje terenów pod okupacją Czerwonej Palestyny w dawnym SMC wedle wykazu na TFie Kooperatywy.

2140
Pacyfikacja Schodów Triumfu

Siły:
4D Piechoty I
1D Piechoty górskiej II + 1B Saperów II
1D Piechoty zmechanizowanej II + 1B Artylerii II
1E Samolotów zwiadowczych II

Opis:
Do prowincji Schody Triumfu kierujemy 4 Dywizje Piechoty I, które mają zająć się opanowaniem sytuacji i przywróceniem rządowi centralnemu kontroli nad nią. Według naszych informacji i rozeznania jest to ilość wystarczająca, by zaprowadzić ład, do operacji tej przeznaczamy jednak większe siły.

W operacji pacyfikacyjnej udział weźmie także 1 Dywizja piechoty górskiej II z Brygadą saperów II, 1 Dywizja piechoty zmechanizowanej II z Brygadą artylerii II oraz 1 Samolot zwiadowczy II. Celem tych oddziałów jest skoordynowane działanie ponad normalną operacją naszych wojsk lądowych. Możemy to potraktować po części także jako manewry połączonych sił wojskowych. Samolot zwiadowczy ma rozeznać się w sytuacji na terenie prowincji, zanim nasze wojska tam wkroczą z pełną siłą. Chcemy rozeznać się w umiejscowieniu sił wroga, znać wszystkie przesmyki i miejsca, gdzie nasze wojska mogą się przedrzeć bez trudu, gdzie wróg się okopał, gdzie możemy go obejść i gdzie otoczyć.

Nasza piechota górska zajmie się atakiem i okrążaniem poprzez drogi niedostępne dla innych wojsk, w czym pomoże im brygada saperów. Z kolei piechota zmechanizowana stanowić będzie siły szybkiego reagowania, która poprzez oczyszczone lub puste przesmyki i trasy będzie okrążać i żądać kapitulacji od wściekłych dronów, a w razie odmowy będzie ich pokazowo dziesiątkować ogniem artylerii II generacji. Staramy się dorwać ich jak najwięcej, najlepiej jakichś wysoko postawionych. Jeśli okaże się, że są to rzeczywiście szaleńcy i nie da się przyjąć z ich rąk jakiejkolwiek kapitulacji, to niech nasze wojska rozprawiają się z nimi tak krwawo jak tylko można, a potem niech nasza telewizja to transmituje, by każdy widział, jak kończą wrogowie ludu Gromad.

2141

Przeprowadzamy tajemną mobilizacje Samolotu zwiadowczego II w lotnisku w Bunkrze Rewolucji.

Bezzwłocznie rozpoczynamy uderzenie na północy przez Armię Żółtą, która naciera na Mazovię, wiążąc tamtejsze siły i starając się skupić na samym początku uwagę w tym rejonie.

Armia Niebieska i Armia Czerwona oczekują przybycia sił Czerwonej Palestyny, które zasilą i wezmą udział we właściwym natarciu. Do czasu przybycia sił Czerwonej Palestyny korzystamy z tego czasu i przeprowadzamy zwiad naszą eskadrą samolotów zwiadowczych II na terenie Mazovii i Górniczej Doliny III, interesują nas tutaj głównie pozycje wojsk wroga nad rzeką, tak byśmy mogli znaleźć odpowiednie miejsce do rozpoczęcia desantu. W drugiej kolejności szukamy dróg i innej infrastruktury na tyłach wojsk wroga.

Gdy wojska Czerwonej Palestyny będą na miejscu i gotowe, rozpoczynamy operacje desantową, którą przeprowadzi Armia Niebieska. W dogodnych pozycjach, które rozpoznamy przy pomocy samolotów zwiadowczych, nasze dywizje piechoty morskiej rozpoczną przeprawę. Wsparte one będą przez brygady saperów, które wspomogą przeprawę i przygotują wszystko do przerzutu sił Armii Czerwonej, a także przez brygady przeciwlotnicze, które zapewnią piechocie morskiej spokój od potencjalnych bombardowań samolotów szturmowych.

Gdy nasze dywizje piechoty morskiej zabezpieczą przyczółki po drugiej stronie rzeki w Mazovii i Kolonii Górniczej III, a saperzy przygotują przeprawy, do akcji wkracza z pełna siłą Armia Czerwona. Decyzje do której prowincji wkroczą które siły pozostawiamy dowódcom, nie zakładamy zbyt wielkiego oporu i tak. Przede wszystkim jednak dywizja pancerna i dywizja probówkowych towarzyszy zmechanizowanych ma uderzyć na pewno na południe, na Kolonię Górniczą III, gdyż siły te nastepnie posłużą do uderzenia na stolicę RM. Siły które przeprawią się do Kolonii Górniczej III mają ją zająć, a siły które uderzą na Mazovię mają atakować od południa, gdy swe natarcie od północy zintensyfikuje Armia Żółta. Gdy opór zostanie zmiażdżony, Armia Żółta połączy się z Czerwona i zajmie odpowiednie pozycje, gdy na granicy z prowincją Livonia staną dywizje Piechoty morskiej Armii Niebieskiej.

Gdy Mazovia i Górnicza Doliną będą zdobyte, nastąpi reorganizacja naszych sił. Przede wszystkim brygady przeciwlotnicze oraz saperskie zostaną przetransportowane z piechoty morskiej do odpowiednich dywizji piechoty zmechanizowanej i pancernych, odbędzie się to od razu po przeprawieniu się Armii Czerwonej na terytoria RM przez rzekę. Po zdobyciu Mazovii i Górniczej Doliny III Armia Czerwona podzieli się na Czerwoną, Różową, a część jej sił przejdzie do Armii Żółtej.


Armia Niebieska zajmuje pozycje na terenie Mazovii i graniczy z Livonią. Utrzymuje tam front, może wejść nawet nieco w głąb Livonii, by zająć dogodniejsze dla siebie pozycje na mokradłach. Gdy nastąpi atak Armii Żółtej na Neue Danzig, o czym napisane jest poniżej, to jedna z dwóch dywizji piechoty morskiej ruszy i zajmie pozycje na południe od Livonii, okrążając ją całkowicie. Wtedy Armia Niebieska i jedna dywizja zwykłej piechoty I z Armii Zielonej uderzą na odciętą Livonię i wyeliminują jakikolwiek opór.

Z terenów Górniczej Doliny III przeprowadzimy szeroko zakrojoną ofensywę na całe zgniłe państwo RM. Atak z Górniczej Doliny zostanie poprowadzony w trzech kierunkach.

Kierunek pierwszy to Armia Czerwona i jej ofensywa na Pandorę. Spodziewamy się, że będzie to główny punkt oporu Polaków i tam także będzie stacjonować ich dywizja Mamutów, jedyna siła której się obawiamy. Zakładamy, że w tym momencie w Pandorze już będą trwały walki z siłami sojuszniczymi lub będzie ona przez nie szturmowana z prowincji Ryga. W każdym razie plan ataku na Pandorę jest prosty - nasze samoloty zwiadowcze mają odkryć pozycje wroga, w szczególności pozycje potężnych Mamutów. Następnie nasze wojska uderzą na Pandorę, jako priorytet mając manewrować w taki sposób, by wyeliminować z działania polskie Mamuty. Walcząc z tymi behemotami starać się będziemy stosować taktykę manewrwową, by uderzać tam, skąd najmniej się spodziewają - użyjemy do tego informacji z samolotu zwiadowczego, a także mobilności dywizji pancernej i zmechanizowanej. Teren jest miejski, mobilne dywizje wesprzemy więc piechotą wzmocnioną saperami, którzy utorują naszym dywizjom drogę do Mamutów. Drugim celem po Mamutach jest pandorskie lotnisko - spodziewamy się, że w stolicy RM znajduje się jedyny hub wojskowy marsjańskiego lotnictwa, eliminując go zapewnimy sobie spokój na niebie. Po zdobyciu Pandory na teren ten wkroczą nasze siły porządkowe, które będą miały za zadanie ewakuować aparatury, komputery i dyski informacji z budynku specjalnego Rzeczpospolitej do nas. Nasze wojska z kolei będą kontynuować natarcie, ale teraz na zachód, ku Kolonii Górniczej I, Neue Danzig i Nowych Kaszub, wspierając tamtejsze kierunki natarcia Armii Czerwonej.

Kierunek drugi to natarcie na Górniczą Dolinę I przeprowadzone przez Armię Różową. Armia ta to głównie siły palestyńskie. Jej plan jest prosty - zaatakować i zniszczyć wszelki opór, gniazda brygad przeciwpancernych niech będą niszczone przez nasze mobilne brygady artylerii w piechocie zmechanizowanej. Atak ma trwać do momentu dotarcia do granicy z Unią Marsjańską.

Kierunek trzeci to natarcie na Neue Danzig przeprowadzone przez Armię Żółtą. Armia zwyczajnie ma uderzać przed siebie, niszczyć jakikolwiek opór wroga i przeć dalej, w kierunku Nowych Kaszub, które mają być jej ostatnim przystankiem i także mają zostać zajętę.

Armia Różowa i Armia Żółta mają się w natarciach wspierać wzajemnie, to znaczy że jeśli któraś z nich napotka większy opór, a druga będzie sobie radziła bezproblemowo, to niech ta silniejsza oddeleguje do wsparcia słabszej z jedną dywizję zmechanizowaną, najlepiej próbując okrążyć siły wroga atakiem z flanki na tyły. Ostatecznie obydwie te armie mają ten sam cel - zniszczyć opór i dotrzeć do Nowych Kaszub.

DODATKOWE:
- Niech nasze siły pancerne i zmechanizowane wykorzystują lokalną infrastrukturę. Mamy podejrzenie, że kraj RM jest nią nasycony, gdyż proponowali nawet nam budowę infrastruktury. Tak więc nasze mobilne siły po rozbiciu ich marnej piechoty powinny móc drogami i autostradami rozlać się po ich kraju.
- Nasze siły mają NACIERAĆ cały czas do przodu, nie marnować czasu na bezpieczeństwo czy inne takie bzdury. Siły RM są żałosne i każde nasze natarcie ich albo zmiażdży, albo zmusi do odwrotu, a wtedy rozjedziemy ich jak robaki w otwartym polu. Staramy się wykorzystać mobilność i szeroką linie frontu, staramy się zastosować podobną taktykę jak w przypadku wojny z Tajwanem, tym razem jednak mamy prawdziwą mobilna armię, a nie piechotę I generacji.
- Wyjątkiem jest Armia Czerwona w II fazie, która ma nieco wolniej wkraczać do Pandory, gdyż obawiamy się Mamutów. Jesli jednak nasi towarzysze z Czerwonej Palestyny przekażą nam, że Mamuty zostały uszkodzone, to wkraczamy w pełnej sile i masakrujemy cokolwiek tam się broni.
- Nasze samolot zwiadowcze mają ciągle działać. Po wsparciu desantu i odszukaniu Mamutów oraz lotniska w Pandorze niech zajmują się wyszukiwaniem resztek oporu w Neue Danzig, Livonii, Górniczej Dolinie I i Nowych Kaszubach i przekazywaniem informacji wojskom naziemnym. Liczymy, że dzięki nim uda się przyspieszyć ofensywę.

Aneks 1.
DODATKOWE:
- Niech nasza agencja wywiadowcza udostępni nam dokumenty z operacji "Miecze na lemiesze", a następnie niech niech nasi ludzie wyślą je do agencji medialnych Rzeczpospolitej Marsjańskiej. Niech się zajmą tym jacyś nasi dziennikarze albo inne sekretarki, nie chcemy się szczególnie z tym kryć. Liczymy, że sformowany rząd z udziałem związkowców finansowanych przez nas zostanie w jakimś stopniu skompromitowany, a to tym samym spowoduje chaos, bunty lub inne utrudnienia w komunikacji rząd-wojsko podczas naszej operacji przeciwko RM. W końcu z jednej strony atakują nas MGR, a z drugiej rządzą nami pachoły MGR?
Na płacenie papieru drukarskiego, poczty i tak dalej przeznaczamy 3 mld...
- Wojsko Palestyny przybędzie przez nowo zbudowane drogi między ich prowincją frontową a Oazą Pokoju. Liczymy że przyspieszy to ofensywę Armii Czerwonej i Niebieskiej.

Aneks 2.
DODATKOWE:
- Do pacyfikacji RM wysyłamy 6 Służb Porządkowych. Będą one zaprowadzać ład tam, gdzie nasza piechota nie dała sobie rady, albo była potrzebna gdzie indziej.

2142

Rozmieszczenie gospodarki:

Pełny rozmiar.
Poprawka: W Harmonii nie ma przemysłu wydobywczego.

Rozmieszczenie wojsk:
Wszystko na granicy z buntownikami droniarskimi.

Rozmieszczenie wojska zaktualizowane:

Granica z Droniarzami w PRL:
2D Piech. zmech. II
1D Piech. zmech. III (Probówkarze) + 1B Artyleryjska II
1D Czołgów II + 1B Saperów II

Schody Triumfu:
1D Piechoty górskiej II

Grobowiec Reakcji:
1D Piechoty I + 1B Przeciwlotnicza II

Harmonia:
1D Piechoty morskiej II + 1B Przeciwlotnicza II

Bunkier Rewolucji:
1 Samolot zwiadowczy II

Plan działania:

Plan działania jest prosty i konkretny - nasze wojska wkraczają na tereny kontrolowane przez Droniarzy z trzech prowincji granicznych, tj. dawnego Neue Danzig, Kolonia górnicza III i Nowych Kaszub. Awangardą jest 1D Czołgów wsparta brygadą saperską, która pomoże im przejechać tam, gdzie miałyby problemy. Dywizja czołgów ma za zadanie poruszać się powoli i bezpiecznie, koordynując swoje ruchy z naszym samolotem zwiadowczym, który ma im przekazywać informacje o położeniu sił wroga, przede wszystkim jego brygad przeciwpancernych, jeśli takowe posiadają. W przypadku wykrycia gniazda dział przeciwpancernych, do akcji aktywniej wkroczyć mają Probówkowi towarzysze zmechanizowani i ich brygada artyleryjska - mobilne odwody zmechanizowane mają podjechać w dane miejsce i je ostrzelać, co pozwoli przeprowadzić sprawniej atak czołgami i być może uchronić je przed stratami.

W razie desantu wroga albo ataku Japonii, to wojska z południa mają ruszyć na północ i spróbować wyprzeć wroga do oceanu albo za linie graniczną, zależnie kto zaatakuję... sytuacja ta jest tak nieprzewidywalna, że nie dajemy tutaj żadnych większych wytycznych, do których dowódcy mieliby się stosować odgórnie.

Jeśli do dyspozycji mamy jakiekolwiek lotnictwo EKM, to niech bombarduje Droniarzy. Jak są to same myśliwce, to niech sobie stoją, przekażemy im nawet zaopatrzenie z naszego bilansu, do czasu aż będą stacjonować u nas. Oczywiście nie niepokoimy sojuszników, nasze lotniska i tak stoją puste.

Uwaga: Wojska CP mogą przemaszerować i korzystać z naszej infrastruktury w drodze do EKM.

2142

Rozmieszczenie gospodarki:

Pełny rozmiar.

Rozmieszczenie wojsk:
W prowincji Kościuszko:
1D Piechoty zmechanizowanej III + 1B Artylerii II

W prowincji Gomułkowszczyzna:
1D Piechoty zmechanizowanej II

W prowincji Person Zwycięstwa:
2D Piechoty zmechanizowanej III + 2B Przeciwpancerne II + 2B Artylerii III
1D Czołgów II + 2B Przeciwlotnicze II
1D Piechoty morskiej II + 1B Saperów II

W prowincji Bunkier Rewolucji:
1D Piechoty górskiej II

Aktualizacja rozmieszczenia wojsk:

W prowincji Peron Zwycięstwa rozmieszczone zostają dodatkowo świeżo wyprodukowane:
2D Czołgów III
4B Artylerii IV

Aktualizacja rozmieszczenia wojsk:

W prowincji Peron Zwycięstwa rozmieszczone zostają dodatkowo świeżo wyprodukowane:
2D Czołgów III
4B Artylerii IV

Do prowincji Kościuszko trafiają z prowincji Peron Zwycięstwa:
1D Czołgów II, podpięta zostaje pod nie brygada artylerii II z dywizji zmech.

Do prowincji Peron Zwycięstwa trafiają z prowincji Kościuszko:
1D Piechoty zmechanizowanej III (Probówkowcy)

UWAGA: Dywizje i brygady mają się przeformować tak, by nie być połączone jak powyżej wskazywano początkowo, a by były gotowe do działania wedle planów ofensywno-obronnych Kooperatywy. Łącznie wszystko co zmobilizowane i tak jest wykorzystane, jedynie w nieco innych ułożeniach.

Wyzwolenie EKM:
Wszystkie wojska biorą w niej udział w takim składzie, jaki został podany we wspólnej taktyce Czerwonej Palestyny i MGR i wypełniają wszystkie rozkazy tam zawarte.



Obrona MGR przed wrogą napaścią:

Zielona linia obronna:
1D Piechoty (II) [EKM]
3D Piechoty (III) [EKM] +1B Przeciwpancerna (II) [EKM] + 2B Przeciwpancerne (II) [MGR]

Żółte siły pacyfikacyjno-obronne:
1D Czołgów II + 1B Artylerii II
1D Piech. zmech. II
+ 2 Oddziały specjalne w operacji pacyfikacyjnej Marchlewszczyzny

Prowincja "Bunkier Rewolucji":
1D Piechoty górskiej II
1E Samolotów zwiadowczych II
2E Samolotów szturmowych II [EKM]

Prowincja "Peron Zwycięstwa" (BIORĄ UDZIAŁ W TAKTYCE OFENSYWNEJ I TAM TEŻ SĄ PODANE W SPISIE WOJSK!):
1D Piechoty morskiej II + 1B Saperów II
1D Piechoty morskiej II [CP]

Działania:
Wojska EKM mają ulokować się wzdłuż wybrzeży dawnego Tajwanu i bronić ich przed jakąkolwiek ofensywą wroga. Tyle. Wojska mają za zadanie bardziej opóźniać natarcie niż je powstrzymać, przejdą do kontrofensywy wraz z przybyciem żółtych wojsk pacyfikacyjnych.

Żółte wojska pacyfikacyjne mają wkroczyć na tereny partyzantów. Tereny te zostaną rozeznane przez nasze samoloty zwiadowcze, a z nieba na partyzantów spadną bomby samolotów szturmowych EKM z lotnisk w Bunkrze Rewolucji. Lądową brudną robotę natomiast załatwią siły zmechanizowane i pancerne - chcemy załatwić partyzantów jak najszybciej, pacyfikacja ma być brutalna, a niech porządek z buntownikami na poziomie administracyjnym zrobią siły LMSW Jabłonowskiego - mają wolną rękę. Jeśli jest to możliwe, to mamy brać żywcem spadochroniarzy Kolumbii - w wyszukiwaniu zdrajców i kryjówek wroga, oraz potencjalnym pojmywaniu ich żywcem pomogą nam oddziały specjalne, które aktualnie nie będą działać za granicą.

Jeśli jakiekolwiek wojska Unii Marsjańskiej będą chciały wspomóc nas w pacyfikacji Marchlewszczyzny, to wspieramy to, zezwalamy na wkroczenie na nasze terytoria, byle uspokoić dywersantów.

Po pacyfikacji wojska żółte mają udać się najszybszą droga do prowincji Peron Zwycięstwa i być na chodzie między prowincjami Peron Zwycięstwa a Bunkier Rewolucji. Wojska te mają za zadanie być zmechanizowanym odwodem, który uderzy w miejscu, gdzie zaatakują nas Sojusz Marsjański z Japonią. Dywizja czołgów i zmechanizowana ma wesprzeć wtedy siły EKM w próbie kontrofensywy, lub w obronie, jeśli siły wroga będą zbyt wielkie. Jeśli atak nastąpi w prowincji Forpoczta lub w EKM na terenie Nowej Austrii, to staramy się wykorzystać z równinnego terenu i wykorzystać utracony teren na niekorzyść wroga - on zajął równiny, to teraz my go na nich rozjedziemy. Jeśli desant nastąpi na wschodzie i wrogowie uderzą na Harmonię, to staramy się ich powstrzymać szybkim przerzutem wojsk w tamtej rejon - infrastruktura jest na wschodzie tak zaprojektowana, że nasze siły mogą przemieszczać się nią na zapleczu, prowincje przybrzeżne (Jangcy, Wybrzeże Wolności) nie są jednak połączone z prowincjami w głąb kontynentu, czyli ofensywa wroga będzie powolniejsza.

Jeśli ofensywa nastąpi ponownie z powietrza na jakąś prowincje w MGR, tak jak rok temu, to żółta armia ma dowolność w działaniu, by zneutralizować zagrożenie. Liczymy, że spadochroniarze wroga będą samotni i tym samym zostaną po prostu rozjechani bez wsparcia prawdziwego wojska.

W obronie prowincji Peron Zwycięstwa wezmą udział dywizje piechoty morskiej, które początkowo są na froncie i przeprowadzają desant na Nową Brandenburgię. Jeśli Peron Zwycięstwa jest wolny od zagrożeń, to wojska te mogą wspomóc ofensywę Banu Si'lat na prowincje japońską przez rzekę. Więcej o tym w taktyce ofensywnej. Istnieją tylko 2D Piechoty morskiej, ale są one w spisie wojsk obydwóch taktyk.

2144:



Rozmieszczenie wojsk:
Na froncie w EKM:
1D Zmechów III (Probówkowcy)
1D Czołgów III
5B Artylerii IV
2B Artylerii III

Na terenie PRL:
1D Piechoty morskiej II + 1B Saperów II
1D Piechoty górskiej II
1D Czołgów II
2B Przeciwpancerne II
1B Artylerii II

W prowincji Schody Triumfu:
4D Piechoty III