Zapora Attyli

Wieści o tajemniczej zaporze pojawiły się najpierw w Szwajcarii, gdzie przynieśli je uchodźcy ze Środkowej Europy. Podobno część kolumny przekroczyła rzekę na grzbiecie ogromnego, betonowego potwora, każdy jednak uważał, że to jakiś zbiorowy mechanizm radzenia sobie z trudną sytuacją. Sytuacja jednak się zmieniła, gdy wzdłuż przeogromnego Dunaju ruszyły małe łodzie handlowe z Transylwanii, Szwajcarii oraz z terenów Kultu Perseusa. Liczyły one na łatwy i szybki zysk w dolnych lub górnych partiach rzeki, ich nadzieje zostały jednak szybko zatrzymane - przez betonowego olbrzyma.

Na terenie gdzie dawniej znajdowało się państwo węgierskie, na Dunaju, znajduje się ogromna tama, rozmiarami przekraczająca pojęcie ludzi żyjących w nowej, postapokaliptycznej rzeczywistości. Jakimś cudem przetrwała ona wojnę atomową i co ciekawe - jest zamieszkała. Tutejsi tubylcy to banda pokrewna bandytom, którzy ostatnio wyrządzili sporo szkód odrodzonej cywilizacji, a ich przywódca zwie się Attyla. Twierdzi on, że jest potomkiem dawnego ludu Hunów, Awarów czy innych Finów, a dunajski betonowy olbrzym to jego osobista twierdza. Skupił on wokół siebie pokaźną grupę bandytów pod bronią, a także i niemałą społeczność cywilną, która korzysta z ich ochrony i zapewnia tym samym konkretne usługi. Ta quasifeudalna społeczność daje wszystkim przybyszom jasny sygnał - won z naszego terytorium!

Wkrótce pod Zaporę Attylu zaczęło przybywać sporo osób, głównie w celach handlowych. Niektórzy z nich nawet dostąpili zaszczytu wejścia do środka tamy i zobaczenia jej od środka. To właśnie od tych ludzi regionalny świat obiegła kolejna wieść - tama nie tylko przetrwała wojnę atomową. Ona jest sprawna i potrafi wygenerować niewyobrażalne pokłady energii elektrycznej. Jedyne co jest potrzebne, to śmiały polityk, którzy zawładnie oboma brzegami środkowego Dunaju.