Wydarzenia

Wraz z nadejściem nowego roku 2025 według starego kalendarza urząd namiestnika objął Sergiusz Dubin, znany Bractwu przede wszystkim jako przedstawiciel społeczności wiejskich i zwolennik obecnej frakcji rządzącej. Swoje zwycięstwo wyborcze Dubin zawdzięczał temu, że przedstawił zgromadzeniu gospodarzy kwestię problemu agrarnego. W chwili obecnej rolnictwo Bractwa wedle przewidywań wytwarza jedynie niewielką nadwyżkę żywności. A bez żywności nie ma przyrostu naturalnego, natomiast bez przyrostu naturalnego - ciężko o to, aby społeczeństwo się rozwijało. Dubin obiecywał odmianę tej sytuacji na lepsze i dzięki temu został wybrany.

Po objęciu urzędu rozpoczęto wcielanie planu agrarnego Dubina w życie. Pierwszą fazę ochrzczono jako "nową obszczinę" czyli nową wspólnotę. Dotychczasowa gospodarka rolna opiera się na małych, prywatnych gospodarstwach i praktycznie w całości znajduje się w Kraju Nadmorskim. O ile system ten dobrze się sprawdzał w poprzednich latach, to teraz już nie wystarcza, a Bractwo potrzebuje czegoś więcej. Ogłoszono więc akcję osadniczą, opartą właśnie na tych nowych wspólnotach. Na czym one polegają?

Typowa "obszczina" liczyć sobie będzie od kilku do kilkunastu rodzin (zależnie od obszaru który będą zasiedlać), która zarządzana będzie przez naczelnika - wybieranego na kilka lat przez wszystkie rodziny. W obszczinie ziemia i wszystkie środki produkcji będą wspólne - ale nie na zawsze. Gdy obszczina będzie w stanie wykazać przed urzędnikami Bractwa, że jest w stanie wyprodukować stałą nadwyżkę żywności ze wspólnej ziemi i środków, wtedy rodziny otrzymają jako prywatną własność żyzne grunty przyległe do ziemi należącej do wspólnoty. Rolnicy dwukrotnie będą otrzymywać na koszt Bractwa narzędzia i inwentarz, dzięki któremu możliwa będzie praca na roli. Pierwszy raz przy założeniu wspólnoty, aby obszczina mogła rozpocząć działanie oraz drugi raz przy wykazaniu, że obszczina jest gospodarna. Namiestnik i jego ludzie liczą na to, że dzięki takiemu rozwiązaniu utworzy się pracowita i dostatnia klasa włościańska. Natomiast oparcie nowych społeczności wiejskich na takim modelu sprawi, że jeśli jakieś prywatne gospodarstwo dotknie klęska czy inna porażka, to nadal będzie mogło się oprzeć o wspólną ziemię i narzędzia, które oferuje mu obszczina. Natomiast jeśli wszyscy sobie będą dobrze radzić, to wspólna ziemia może wygenerować dla obszcziny dodatkowe dochody, które mogą zostać w coś zainwestowane.

Na plan wydano 15 miliardów środków.


Sprzężoną z planem Dubina inicjatywę wymyśliło zgromadzenie bogatyrów. Naczelny wódz, Dymitr Siemonow, jest zdania że nowy plan gospodarczy nie wykorzysta w pełni swoich możliwości, jeśli nie ułatwimy wspólnotom udziału w wymianie handlowej z innymi wspólnotami czy tak wielkim ośrodkiem miejskim, jakim obecnie jest Siedliszcze. Logistycy ze sztabu bogatyrskiego opracowali więc Inicjatywę Bezpiecznego Szlaku. Zakłada ona, że z Piorunowego Siedliszcza do największego ośrodka ludności w Kraju Pogranicznym wędrować będzie stale karawana, zorganizowana przez wojsko i służby porządkowe.

Karawana będzie co prawda organizowana przez Bractwo, ale ze względu na walory obronne będą mogli się do niej przyłączać prywatni handlarze i podróżnicy, o ile w trakcie trasy będą podporządkowywać się naczelnikowi karawany. Karą za przeszkadzanie służbom bądź innym uczestnikom karawany może być konfiskata towaru, grzywna bądź nawet areszt. Karawana będzie regularnie skupować żywność i inne produkty w osadach, które będzie odwiedzać i oferować w zamian dobra z miasta, a harmonogram przejazdów będzie regularnie wysyłany naczelnikom wspólnot, aby wiedzieli gdzie i kiedy powinni się udać z towarami na wymianę.

Powołany zostanie też Korpus Budowniczych, którego zadaniem będzie budowa i utrzymywanie drogi, którą poruszać będzie się karawana. Nie tylko ułatwi to podróż, ale zagwarantuje również miejsca pracy.

W skład Inicjatywy Bezpiecznego Szlaku wchodzi również budowa krajowej sieci spichlerzy i magazynów - uczciwi gospodarze, powołani przez swoje zgromadzenie będą wyznaczeni do zarządzania nimi w zamian za godziwe wynagrodzenie. Ich zadaniem, poza magazynowaniem towarów, będzie zorganizowanie dystrybucji żywności w taki sposób, aby nawet najbiedniejsi mieli szansę jej zdobycia. Spichlerze i magazyny powinny być budowane na trasie karawany, aby ułatwić zarządcom dostęp do żywności z nowopowstających wspólnot.

Na Inicjatywę przeznaczono 15 miliardów środków.

Reforma rolna Dubina, jak została nazwana, dzięki roztropnemu finansowaniu oraz sensownym zmianom na prowincji przyjęła się bardzo dobrze. Obszcziny dzięki swemu egalitarnemu charakterowi, promowaniu przez państwo oraz poprzez zapomogi finansowe zaczęły powstawać na terenach wiejskich jak grzyby po deszczu, a w dodatku zgodnie z przewidywaniami planistów produkcja rolna się rozwinęła. Mentalność ludzi wsi też zaczyna się powoli zmieniać; oczywiście na lepsze.

...

Inicjatywa Bezpiecznego Szlaku doprowadziła do wzmożonego handlu na rynkach lokalnych pomiędzy różnymi ośrodkami w naszym kraju, co pobudza gospodarkę dopiero co wychodzącą z Wielkiej Ciemności. Oprócz działalności samej karawany rozpoczęto również renowacje i budowę dróg, co w połączeniu z niemałą obstawą militarną doprowadziło do wytępienia grup quasi-bandyckich albo innych łachmytów czy oszustów, co pokazuje populacji, że państwo czuwa i jest bezpieczniej.

Nowa obszczizna
+2 sektory rolnictwa, 40% zniżki na następny sektor rolnictwa (8 mld zamiast 12mld)

Inicjatywa Bezpiecznego Szlaku:
+1 sektor usług, +3 mld, +3% poparcia

Rozwój rolnictwa przebiegł zgodnie z planem, a populacja Bractwa Peruna nieustannie wzrasta. Namiestnik Dubin nie chce jednak doprowadzić do sytuacji, gdzie obszcziny w swoim samozadowoleniu przestaną produkować na potrzeby całości Bractwa i ograniczą się do zaspokajania swoich potrzeb. Dlatego też Dubin, w porozumieniu ze specjalistami swarogowców opracował nowy plan gospodarczy, który będzie realizowany równolegle do planu agrarnego.

Centrum tego planu będzie Kraj Połtawski. Zlokalizowana tam populacja nie zostanie objęta programem obszczin, a zamiast tego gildii. Populacja będzie też lokowana w sposób scentralizowany, aby umożliwić tworzenie ośrodków produkcji przemysłowej. Czym będą owe wspomniane gildie? Będą to organizacje wykwalifikowanych pracowników w danym zawodzie, na przykład górników. Każdą gildią zarządzać będzie walne zgromadzenie jej członków, którzy będą wybierać swoich przedstawicieli - na wybranych przez siebie zasadach. Każda gildia obecna w danej osadzie przemysłowej będzie wystawiać swojego jednego przedstawiciela do reprezentowania jej interesów w Radzie Osady - która to będzie się zajmować administracją i lokalnymi decyzjami. Do obowiązków gildii należeć będzie szkolenie pracowników, tworzenie drużyn pracowniczych z odpowiednią hierarchią, zaopatrywanie swoich członków w narzędzia i ustalanie cen oraz płac. Środki, którymi będzie dysponować gildia pochodzić będą ze składek członkowskich oraz grantów od samego Bractwa.

Osady, które będą fundowane najpierw, będą raczej miasteczkami górniczymi, placówkami zbieraczy złomu czy osadami-elektrowniami. Wschodnia Ukraina, której częścią jest Kraj Połtawski, dawniej słynęła jako jedno z zagłębi przemysłowych Starego Świata. Zadanie jest więc ułatwione, bo nie trzeba budować nowych kopalni czy elektrowni, bo można zwyczajnie spróbować odbudować i uruchomić dawniej istniejące. Zapewni to zaplecze surowcowe i energetyczne, które Bractwo wykorzysta do zasilenia warsztatów i zakładów wytwórczych.

Tu przechodzimy do głównego celu planu. Jak wcześniej wskazano - Bractwo chce uniknąć sytuacji, gdzie rolnicy "poprzestaną" na tym co mają. Dlatego namiestnik Dubin zdecydował się wprowadzić dekret, który początkowo może być wśród włościan niepopularny, ale jeśli Dubin ma rację, to niezadowolenie i sceptycyzm zostaną wynagrodzone lepszym poziomem życia wszystkich mieszkańców Bractwa. Mianowicie: od każdej obszcziny która osiągnęła samodzielność wymagać się będzie, że będzie produkować specyficzną ilość wybranego towaru, na przykład lnu, miodu czy drewna. Ten towar będzie następnie wysyłany do jednego z nowopowstających warsztatów w Kraju Połtawskim, które zajmować się będą ich przetwarzaniem. Na przykład len do tkalni. Rolnicy z takiego rozwiązania będą otrzymywać za darmo dobra konsumpcyjne wytworzone przez robotników bądź część zarobków (zależnie od wyboru), natomiast robotnicy - będą mieć darmowy surowiec. Przemysł lekki, o ile namiestnik i jego ludzie dobrze przemyśleli plan, się rozwinie.

Koordynacją przedsięwzięcia będzie zajmować się nowa instytucja, którą nazwano Giełdą. Jej pracownicy zbierać będą informacje o możliwościach wytwórczych warsztatów i ich potrzebach, które będą następnie komunikować naczelnikom obszczin - aby rolnicy produkowali to, co przemysł faktycznie będzie mógł wykorzystać. Pracownicy Giełdy będą też pośredniczyli w zawieraniu umów pomiędzy obszczinami a gildiami, po to, aby wytwórcy mogli skoncentrować się na pracy a mniej przejmować się podróżami.

Na przeprowadzenie planu ze skarbca Bractwa wyciągnięto 20 miliardów rubli.

W Połtawie z sukcesem wprowadzono system gildii, a jego połączenie z renowacją przedwojennej infrastruktury poskutkowało udaną industrializacją tego terytorium. W innych okręgach kraju słychać jednak małe pomruki niezadowolenia z racji obciążeń nałożonych na tzw. samowystarczalne obszcziny. System gildii i jego powiązanie z obszczinami wydaje się być jednak bardzo przyszłościowe w aktualnej sytuacji.

+1 sektor przem. wydobywczego
+1 sektor przem. lekkiego
Następny sektor przem. lekkiego dostępny za 2 mld.

Sukcesy dotychczasowej polityki ekonomicznej Bractwa sprawiają, że na jego terenach niewiele osób jest nękane widmem głodu, a w całym kraju powstają fabryczki i warsztaty produkujące dobra dla wybrańców Peruna. Efektem tych zmian będzie niewątpliwie wzrost wymiany handlowej. Jednak pozytywne skutki tego zjawiska mogą być zahamowane przez brak solidnej waluty - większość obywateli prowadzi handel barterowy bądź opiera się na notach (potocznie nazywanych "rublami") wystawianych przez skarbiec Bractwa w razie potrzeby. Nie sprzyja to prowadzeniu dalekosiężnych wypraw handlowych. Bractwu potrzeba waluty, którą zaakceptuje zarówno zbrojmistrz z Piorunowego Siedliszcza, gospodarz z Kraju Nadmorskiego czy czeladnik z Kraju Połtawskiego.

Długo zastanawiano się nad rozwiązaniem tego problemu stosownie do możliwości technicznych państwa i zdecydowano się odtworzyć system oparty na metalu. Ze względu na to, że metale szlachetne są na chwilę obecną w rzadkim użyciu w Bractwie i mają póki co jedynie wartość sentymentalną, zdecydowano się na wykorzystanie stali. Czysta, dobrej jakości stal potrzebna jest wszędzie, a popyt na nią sprawia, że póki co jest raczej cennym towarem. Oczywiście noszenie ze sobą sztabek stali na targ jest bardzo nierozsądnym pomysłem, dlatego przywrócony zostanie jeszcze inny "pomysł" ze starego świata - mianowicie pieniądz papierowy, któremu ponownie przyzna się nazwę rubla. Pieniądz ten w każdej chwili będzie można wymienić na ów metal, więc będzie wygodnym rozwiązaniem.

Osią całego przedsięwzięcia będzie nowa instytucja, Bank Słowiański, w skład którego będzie wchodzić Mennica Bractwa. Bank zajmować się będzie zbieraniem sztab stali na wymianę i utrzymania kursu waluty, tworzenie "tradycyjnych" kont bankowych oraz pożyczane pieniędzy - na niski procent i wyłącznie w celach inwestycyjnych. Mennica, wchodząca w skład Banku, zajmować się z kolei będzie projektowaniem, produkcją i dystrybucją pieniędzy papierowych. Pracownicy mennicy monitorować też będą sytuację produkcji stali, aby w odpowiednim momencie Bractwo zdołało oprzeć walutę na czymś innym, gdy stal straci na wartości, bądź zupełnie zmienić system. Nominalna siedziba Banku i główny skarbiec będzie znajdować się w stolicy Bractwa, ale przynajmniej jedna filia powinna zostać założona w każdej z prowincji kraju.

Na reformę walutową i utworzenie Banku przeznaczono 20 miliardów rubli.



Bractwo nie walczy już o przetrwanie, więc wiec zadecydował o tym, aby już w pełni zdemokratyzować zgromadzenie gospodarzy. Zgromadzenia bogatyrów i wiedunów póki co pozostaną bez zmian. Od tej pory każdy z krajów wchodzących w skład Bractwa ma prawo do wysłania trzech reprezentantów do Najwyższego Zgromadzenia Gospodarzy. Kandydować mają prawo mężczyźni i kobiety, którzy ukończyli trzydzieści lat, mają nieposzlakowaną opinię, posiadają swój kawałek ziemi oraz założoną rodzinę. Wyborcami, zgodnie z zasadami bractwa są rodziny. Oznacza to, że ojciec i matka rodziny wspólnie wybierają kandydata, na którego oddają głos. Jeśli nie są w stanie zgodzić się na wspólnego kandydata to po prostu nie biorą udziału w wyborach.

Termin wyborów do zgromadzenia gospodarzy ustalono na pierwsze półrocze 2027 roku i od tego momentu odbywać się będzie co sześć lat. Po tych następnych wyborach spisana będzie też pierwsza "konstytucja" Bractwa. Udział w wyborach wezmą na pewno frakcje tradycjonalistów, swarogowców, czarnowierców i centralistów, ale ze względu na panujący w Bractwie pluralizm dopuszczone będą też inne stronnictwa, o ile powstaną. Aby zwiększyć świadomość wyborców i przygotować niewyedukowanych na pierwsze, powszechne wybory do Zgromadzenia Gospodarzy, powstanie Komisja Wyborcza, w skład której będą wchodzić członkowie różnych frakcji i której zadaniem będzie przygotowanie mieszkańców nawet najciemniejszych wsi do poprawnego oddania głosu. Cel ten będzie realizowany przez różne kursy, szkolenie urzędników i naczelników wspólnot oraz tworzenie lokalnych komisji wyborczych, w skład których będą wchodzić obywatele godni zaufania, z różnych stronnictw politycznych.

Na działalność Komisji przeznaczono 5 miliardów rubli.

Reforma walutowa i utworzenie Banku Słowiańskiego zakończyły się sukcesem; tzw. stalowy rubel przyjął się na rynku, wypierając wszystkie inne środki płatnicze, jakie były dotychczas używane. Ujednolicenie waluty wraz z utworzeniem centralnego banku, mający swą filię w każdej prowincji znacznie pobudziło rozwój gospodarczy oraz handel.

Obywatele Bractwa pozytywnie przyjęli reformę Zgromadzenia gospodarzy, a szczególnie kampanię mającą na celu przygotowanie lokalnych komisji wyborczych oraz pospolitego ludu, włączając w to niepiśmiennych chłopów. Pojawiła się jednak krytyka tej reformy, uznając ją za niedostateczną i wykluczającą część społeczeństwa całkowicie z wyborów, ale owi krytykanci obecnie wpływów albo na samo zgromadzenie tudzież lud nie mają.

Reforma walutowa
+1 sektor usług, +1 mld, +1% poparcia
Przygotowywania do wyborów
+3% poparcia

Wraz z katastrofą, która miała miejsce w trakcie najnowszej fali kolonizacji, naczelny wódz Siemionow zdecydował się na złożenie w ręce Rady swojej dymisji. Wódz Dymitr Siemionow poczuwa się odpowiedzialny za decyzję o demobilizacji oraz nieprzyznanie kolonistom właściwej ochrony, przez co doszło do niepotrzebnych masakr. Wraz z tą decyzją były wódz oddaje się w ręce sądów wieduńskich, w przypadku gdyby rodziny poszkodowanych chciałyby domagać się sprawiedliwości. Jeśli taka rzecz nie nastąpi, wódz odpokutuje swoje winy poprzez przydzielenie do oddziałów pacyfikujących bandytów. Oznacza to, że potrzeba wybrać nowego naczelnego wodza wśród bogatyrów i takie wybory zostaną przeprowadzone równolegle z wyborami gospodarskimi w pierwszym półroczu 2027 roku. Do tego czasu funkcję wodza naczelnego pełnić będzie generał Wasyl Nebunow.

Dekretem Nebunowa wojska przebywające w kraju Czernihowskim zostaną zmobilizowane i wysłane do ochrony osad oraz aktywnego zwalczania bandytów. Obecny wódz naczelny oznajmia też, że od tej pory lokalne władze w terenach zagrożonych bandyterką mają prawo do wystawiania nagród za głowy znanych i potwierdzonych bandytów czy nagród za likwidowanie całych szajek. Nagrody te będą refundowane ze skarbu Bractwa, przy czym Bractwo będzie wypłacać dodatkowe pieniądze za oddanie w ręce prawa bandytów całych i zdrowych.

Na powyższe zadanie przeznaczono 5 miliardów rubli.



Bractwo postanowiło uhonorować swoich zbieraczy. W początkowym okresie istnienia naszej społeczności ich praca była nieoceniona ze względu na to, że dostarczali części zamiennych oraz złomu, z którego odzyskiwano cenne surowce. Niekiedy też we wczesnej epoce Bractwa zdobywali potrzebne nam narzędzia i broń. Wraz z rozwojem przemysłu powoli nadchodzi koniec ich epoki, a namiestnik Dubin nie chce, aby była to warstwa nagle pozostawiona na lodzie. Dlatego zdecydowano się na zorganizowanie programu społecznego, który pomoże im zdobyć nowe kwalifikacje i wykorzysta zdobyte przez nich umiejętności w trakcie lat zbieractwa. Mowa mianowicie o przemyśle wydobywczym. Kraj Charkowski przed Zagładą słynął jako jedno z zagłębi przemysłowych Małorosji, a Bractwo zamierza je odbudować. Tak jak w przypadku Kraju Czernihowskiego, tak i tutaj zacząć należy od wznowienia wydobycia surowców.

Program dla zbieraczy który ochrzczono mianem charkowskiego obejmuje przede wszystkim wsparcie przy przeprowadzce do tej prowincji oraz pokrycie kosztów treningu w nowym, wybranym zawodzie. Mogą to być ekipy geologiczne czy inżynieryjne, których celem będzie naprawa instalacji, które przetrwały - tutaj doświadczenie zbieraczy może się przydać, może to być górnictwo, a także budowlanka. Bractwo zapewni też środki i finanse na rozpoczęcie działalności gospodarczej w tym regionie, na wzór sprawdzonych metod z Kraju Czernihowskiego.

Przy okazji programu i odnowy górnictwa w regionie położymy podwaliny pod nasz nowy system penitencjarny. Część kopalń i ośrodków, które zostaną zbudowane bądź odbudowane, będzie oznaczona jako "zakłady więzienne." Część z nich będzie przeznaczona dla więźniów, którzy są uznani za niezdatnych do resocjalizacji (czyli: np. bandytów, którzy dokonali masakr w nowych wioskach), a druga część dla przestępców, dla których są jeszcze jakieś nadzieje. O ile w pierwszym przypadku praca w kopalniach/zakładach będzie przymusowa, o tyle w drugim więźniowie zgadzając się na pracę w ciężkich warunkach dla społeczności będą mogli skracać swój wymiar kary. Nad oboma rodzajami kompleksów czuwać będzie odnowiona formacja Straży Więziennej, rekrutowana ze zbieraczy którzy wykazali się w starciach z bandytami i łupieżcami oraz bogatyrów, którzy chcieliby osiąść już w jakimś miejscu na stałe.

Na powyższe wydano 20 miliardów rubli.

Złożenie dymisji przez naczelnego wodza Siemionowa została przyjęta przez populację dosyć dobrze, szczególnie poprzez to, że złożył ją sam ze względu na swe zaniedbania. Ze względu na jego skruchę, nawet część krewnych pomordowanych kolonistów mu wybaczyła.  Nie oznacza to jednak, że ta druga część rodzin pomordowanych będzie zadowolona tylko z tego, jak Siemionow który wysłał ich swojaków pod tasak, zgnije w zakładzie karnym, przez co sądy wieduńskie były zmuszone skazać go na karę więzienia.

Kampania wojsk także została przyjęta bardzo dobrze, a brygady bez problemu potrafiły wytępić bandycką plagę która pozostała w prowincjach. Bogatyrzy też zarobili niemałe pieniądze na odbieraniu nagród za głowy bandziorów, albowiem jak się okazało oprócz pojedynczych przypadków, słabo wyszkoleni i uzbrojeni gospodarze nie byli w stanie konkurować w tej dziedzinie z bogatyrami.

...

Program odbudowy przemysłu wydobywczego i zbudowania zakładów więziennych okazał się sukcesem,  a szczególnie trafiony pomysł namiestnika Dubina o wprowadzeniu programu społecznego polegającego na nadaniu nowym kwalifikacjom ludziom pracujących w zawodach, które wkrótce przestaną istnieć; pokazuje to obywatelom, że państwo nie zostawi nikogo na lodzie w sprawach socjoekonomicznych i można zawsze na nie liczyć.

Komunikat Najwyższej Rady Bogatyrów
+2% poparcia
Przemysł wydobywczy w Kraju Charkowskim
+1 sektor wydobywczy, możliwość kupna następnego sektora wydobywczego za 3 mld, +3% poparcia

Wraz z nadejściem nowego roku rozpoczynają się też nowe wybory. Pierwsze - na naczelnego wodza Bractwa, oraz drugie - na skład najwyższego zgromadzenia gospodarzy, które ma prawo do wyboru namiestnika. Spośród "mainstreamowych" opcji wyróżnione są między innymi:

Wybory na Naczelnego Wodza

Do wybierania Naczelnego Wodza uprawnieni są wszyscy, którzy należą do klasy bogatyrów. Na to stanowisko jest trzech mainstreamowych kandydatów:

Wasyl Nebunow, dowódca wojsk piechoty pełniący obecnie funkcję naczelnego wodza. Nebunow jest zdania, że nie należy zbytnio zmieniać obecnego kursu polityki bezpieczeństwa Bractwa i należy jedynie poprawić błędy popełnione przez poprzedniego wodza.

Chrystofor Dobrowolnyj, określany przez wielu ojcem założycielem słowiańskiego lotnictwa. Niezwykle popularny w kręgu frakcji centralistów, ze względu na jego przekonania o konieczności intensywnej industrializacji kraju i skupienia władzy w ręku jednego, silnego przywódcy.

Oleg Jaryłowicz, szef oddziałów logistycznych Bractwa. Jaryłowicz jest zdania, że w obecnym klimacie geopolitycznym wojsko powinno służyć przede wszystkim do obrony kraju przed bandytami, a on sam jest skłonny do przekazania większej władzy w ręce wiedunów i gospodarzy.

Wybory do Wiecu Gospodarzy

Zasady głosowania w tych wyborach zostały już wyjaśnione w innym miejscu. Jak można było się spodziewać, jest czwórka "mainstreamowych" ugrupowań.

Tradycjonaliści - obecna grupa rządząca. Tradycjonaliści są zdania, że należy zachować obecne zasady rządzące Bractwem i skupić się na rozwoju gospodarki rolnej oraz lekkiego przemysłu. W kwestii polityki zagranicznej proponuje się realizm oraz intensyfikację akcji kolonizacyjnej na zachód. Z ich szeregów wywodzi się obecny namiestnik, Sergiusz Dubin. Jeśli chodzi o ustrój gospodarczy na chwilę obecną faworyzują obecny styl, faworyzujący drobną własność prywatną oraz gildie, który w mediach określany jest jako "system słowiański."

Swarogowcy - grupa technokratów i idealistów, dążąca do jak najszybszego przywrócenia starego świata, oczywiście z niezbędnymi zmianami. Swarogowcy domagają się zwiększenia nakładów na naukę oraz zwiększenie siły rządu centralnego Bractwa, aczkolwiek nie tak wielką jak centraliści. Postulują połączenie urzędów wodza naczelnego i namiestnika, który wybierany byłby w demokratycznych wyborach co dziesięć lat, przez wszystkich uczciwych obywateli. Swarogowcy pragną urynkowienia mechanizmów gospodarczych, przy czym istotną rolę w ich planie odegrałyby firmy-czempiony tworzone przez państwo w celu napędzania ekonomii. Jeśli Swarogowcy przejęliby władzę, zapewne uprzywilejowany zostałby w kraju kult boga słońca.

Centraliści - stereotypowi reprezentanci tej grupy to twardogłowi wojskowi i wieśniacy sfrustrowani brakiem ochrony przed bandytami. Centraliści proponują połączenie funkcji namiestnika i wodza naczelnego, przy czym osoba pełniąca ten urząd pełniłaby go dożywotnio bądź do dobrowolnej dymisji, sama sobie wyznaczając następcę. Centraliści przewidują wielką industrializację Bractwa oraz militaryzację jego społeczeństwa. Centralizacja wiązałaby się też z wprowadzeniem gospodarki planowej.

Czarnowiercy - typowi przedstawiciele tej grupy to survivaliści, złomiarze którzy odmówili państwowej pomocy i szaleńcy którzy żyją w radioaktywnych ruinach. Domagają się uprzywilejowania kultu Welesa, boga podziemi. Czarnowiercy spodziewają się, że katastrofy przyrodnicze i ekologiczne jeszcze się nie zakończyły i budowanie w chwili obecnej jakiejś cywilizacji to zwykła mrzonka. Czarnowiercy domagają się, tak jak centraliści, militaryzacji - ale przede wszystkim po to, aby dokonać zagrabienia dóbr innych cywilizacji i ponowne ukrycie się w schronach.

Wybory do Najwyższego Wiecu Gospodarzy są kluczowe, gdyż ugrupowanie które wygra spisze pierwszą w dziejach Bractwa ustawę zasadniczą oraz będzie miało prawo do wyboru swojego namiestnika.

Wybory na stanowisko Naczelnego Wodza nie należały do łatwych, albowiem większość bogatyrów nie ma zbytnio wyrobionej opinii, co jest skuteczne w postnuklearnym świecie, zważywszy na brak doświadczenia i możliwość zdobycia takiego czerpiąc wiedzę z wojen zagranicznych, których po prostu nie ma.

Nie było żadnych nowych kandydatów, a w dodatku wybory były wyrównane i tak naprawdę nikt nie wiedział, kto zostanie naczelnym wodzem. Ostatecznie po kilku turach głosowania z cienką przewagą na prowadzenie wysunął się Chrystofor Dobrowolnyj, a zwolennicy Olega i Wasyla nie potrafili się porozumieć, aby nie dopuścić do obrania go nowym wodzem. Zgodnie z tym, męczące wybory zostały zakończone. Pozycja nowego Naczelnego Wodza nie jest jednak stabilna i jest duża szansa, że przy pierwszym potknięciu, jakie nastąpi, ten szybko straci swą posadę.

Chrystofor Dobrowolnyj - 33,8%
Wasyl Nebunow - 33,4%
Oleg Jaryłowicz - 32,8%


W porównaniu do wyborów na naczelnego wodza, wybory do wiecu gospodarzy były prawie jednostronne; Zdecydowane zwycięstwo odnieśli Tradycjonaliści na czele z Sergiuszem Dubinem, który obecnie jest najbardziej popularnym politykiem w państwie poprzez reformy w systemie gospodarczym, które zakończyły się całkowitym sukcesem. W porównaniu do tradycjonalistów opozycja była głęboko podzielona i w dodatku nie miała za co krytykować Dubina, co wpłynęło na jej słaby wynik.

Do Rady dostał się też reprezentant ugrupowania Gromada, które popierają środowiska "mniejszościowe" w kraju, od pozostałości tatarów krymskich, prawosławnych aż do Małorosjan. Zgrupowanie to nie ma większego poparcia w innych grupach społeczeństwa, ale mimo to wzbudza kontrowersje, szczególnie że jest wspierane przez grupki "Ukraińców", których wielu szczególnie z Piorunowego Siedliszcza uważa za renegatów.

Tradycjonalisci - 16 reprezentantów
Swarogowcy - 5 reprezentantów
Centralisci - 3 reprezentantów
Czarnowiercy - 2 reprezentantów
Gromada - 1 reprezentant
Razem 27 reprezentantów krajów, do większości wymagane 14.

Wraz ze zwycięstwem frakcji tradycjonalistycznej w wyborach oraz utworzeniem w miarę stabilnego państwa Zgromadzenie Gospodarzy pod wpływem namiestnika Dubina zdecydowało się zgodnie z przewidywaniami stworzyć pierwszą konstytucję dla Bractwa Peruna. Porzucone zostaną apokaliptyczne szaty, a na terenie Bractwa narodzi się pełnoprawny organizm państwowy - Unia Słowiańska.


Nie oznacza to, że Bractwo Peruna zostanie zlikwidowane. Bractwo Peruna będzie istnieć dalej, jako organizacja pełniąca straż nad bezpieczeństwem zewnętrznym i wewnętrznym Unii Słowiańskiej, a co za tym idzie - siłami zbrojnymi, wywiadem i polityką zagraniczną Unii Słowiańskiej. Bractwo będzie posiadać jako swoje autonomiczne terytorium Półwysep Krymski. Członkostwo w jego strukturach opierać się więc będzie na dołączeniu do którejś z tych formacji. Głową państwa pozostaje przywódca Bractwa, który wybierany będzie na poprzednio ustalonych zasadach. Obecnie głowa państwa tytułowana jest jest Marszałkiem oraz Naczelnym Wodzem.

Urząd namiestnikowski przechodzi natomiast transformację w premiera, który jest powoływany przez Zgromadzenie Wszechsłowiańskie. Premier pełni swój urząd, póki nie poda się do dymisji z własnej woli bądź jeśli zostanie z tego stanowiska usunięty poprzez głosowanie Zgromadzenia Wszechsłowiańskiego. Premier ma wszelką władzę nad sprawami cywilnymi Unii (poza sądami) i mianuje ministrów, którzy pomagają mu w realizacji jego planu.

Władzę ustawodawczą pełni teraz Zgromadzenie Wszechsłowiańskie. Zgromadzenie reprezentować będzie interesy każdego z Krajów, które wchodzą w skład Unii. Każdy z Krajów wystawia po dwóch reprezentantów do Zgromadzenia. Zgromadzenie ustanawia prawa dla całej Unii, powołuje i odwołuje premiera, ma prawo do tworzenia komisji badających działanie Bractwa i rządu oraz grup doradczych. Skład Zgromadzenia wybierany jest co dziesięć lat, a pierwsze wybory odbędą się w I połowie 2028 roku. Póki co obecny skład Zgromadzenia odpowiada wyborom przeprowadzonym w I półroczu.

Najwyższą władzę sądowniczą sprawuje Rada Sędziów, powoływana z spośród najbardziej szanowanych mędrców i kapłanów Unii, poprzez Zgromadzenie Wiedunów. Sędziowie wybierani są dożywotnio, a do odwołania Sędziego potrzeba zgody wszystkich innych członków Rady. Zadaniem członków Rady jest dbanie o zgodność prawa stanowionego z zasadami ojców założycieli Bractwa, religią słowiańską oraz suwerennością Krajów wchodzących w skład Unii. Rada Sędziów może też wydać nakaz aresztowania Marszałka, premiera bądź innej wysoko postawionej osoby, jeśli zostanie stwierdzone, że łamią prawo. W tym celu w środowisku Bractwa powstanie specjalna jednostka porządkowa, która nie będzie podlegać kontroli Naczelnego Wodza.


Unia Słowiańska składa się z tak zwanych Krajów (tudzież Republik - terminy te będą stosowane wymiennie), które mają własne Zgromadzenia i własne prawa. Rada Sędziów ma prawo jednak nie uznać niektórych praw, jeśli groziłyby dobru całej Unii bądź bezpośrednio krzywdziły inne Kraje. Poza Zgromadzeniem każdy Kraj wybiera sobie Naczelnika, którego zadaniem jest przewodzenie i kierowanie lokalnymi siłami policyjnymi oraz sił milicji. Naczelnik kieruje też działaniem Kraju, jeśli chodzi o zwalczanie katastrof. Każdy Kraj może też zbierać swoje własne podatki, które mogą zostać zużyte na jego potrzeby.

Każdy Kraj ma prawo do dwóch reprezentantów w Zgromadzeniu Wszechsłowiańskim, którzy są wybierani wedle praw ustanowionych w danym Kraju. Specjalną ochroną objęte są mniejszości, które dotąd wiernie służyły dawnemu Bractwu - tj. Kozacy, Tatarzy i prawosławni. Żaden z Krajów nie może uchwalać praw, które by ich w jakiś sposób dyskryminowały.

Zmiana nazwy kraju na Unię Słowiańską.
5 miliardów rubli na budowę nowej administracji - w Krajach i Republikach wchodzących w skład Unii.
5 miliardów rubli na wsparcie budowy lokalnych milicji i służb policyjnych w krajach wchodzących w skład Unii.

Dalsza demokratyzacja kraju została pozytywnie przyjęta przez cały kraj; szczególnie decentralizacja władzy i przekazanie jej w ręce krajów i innych lokalnych ośrodków samostanowienia. Oczekuje się, iż lokalne ośrodki dzięki swoim nowym prawom i kompetencjom będą także w stanie radzić sobie lepiej z lokalnymi kryzysami niż rząd centralny. W dodatku, stworzenie Unii Słowiańskiej jeszcze zwiększyło popularność tradycjonalistów, a dzięki finansowaniu z góry nie było większych problemu w utworzeniu nowej administracji albo prowincjonalnych milicji. Sława Słowianom!
______

+6% poparcia
W krajach powstają rodzime służby porządkowe niezależne od władzy centralnej.

Wraz z powstaniem Unii Słowiańskiej należało ustalić jakiego rodzaju system ekonomiczny zostanie wdrożony. Ze względu na to, że w Zgromadzeniu panuje obecnie frakcja tradycjonalistyczna zdecydowano się na pozostawienie poprzedniego systemu, potocznie zwanego gildyjnym. Jednak minister gospodarki, Walery Kosygin dostrzega konieczność reform. System gildyjny, w stanie w jakim istnieje, dobry był w pierwszych latach istnienia Bractwa, ale teraz, gdy istnieje Unia Słowiańska która zajmuje tak spore terytoria potrzeba wprowadzić pewne zmiany, nim system stanie się niewydolny. Unia potrzebuje teraz dużych projektów, a lokalne gildie nie mają takich zasobów. W gospodarce rynkowej problem ten rozwiązany jest dzięki koncentracji kapitału, natomiast w planowej - dzięki zasobom państwowym. Jak jednak rozwiązać ten problem w eksperymencie słowiańskim?

Odpowiedź brzmi: korporacje. Nie należy ich jednak mylić z kapitalistycznymi spółkami akcyjnymi. W wizji Kosygina korporacje unijne będą krajowymi zrzeszeniami różnych gildii, które będą wspólnie składać się na większe projekty - czy to w formie kapitału, robotników czy narzędzi. Dzięki takiemu rozwiązaniu ryzyko inwestycji będzie obniżone, a zyski, które osiągnie korporacja, będą przeznaczone na kolejne inwestycje oraz na dywidendy dla uczestników. Ci natomiast będą je mogli wydać tak, jak uważają - czy na polepszenie standardów życia swoich członków, kolejne inwestycje czy może jakieś projekty socjalne.

Aby zaprezentować społeczeństwu Unii działanie tej zasady, Kosygin zdecydował się na odgórne utworzenie dwóch korporacji - Charkowskich Koncernów Stalowych i Krzyworoskiego Konsorcjum Zbrojeniowego. W skład każdej z tych korporacji wchodzić będą wybrane na drodze losowania bądź dobrowolnego zgłoszenia gildie blacharzy, górników, rusznikarzy, inżynierów i innych zawodów, które mają coś do powiedzenia w tych dziedzinach przemysłu ciężkiego. Każdą z tych korporacji zarządzać będzie prezes, wybierany przez Radę Członkowską, do której każda z gildii będzie wysyłać swoich reprezentantów. Zadaniem CKS, jak można się spodziewać, będzie produkcja stali i innych stopów metali przydatnych w gospodarce. Zadaniem KKZ będzie z kolei produkcja uzbrojenia - zarówno na zamówienia Unii, Krajów jak i na rynek cywilny. Pomoc państwa dla tych pierwszych słowiańskich korporacji polegać będzie przede wszystkim na sfinansowaniu budowy niezbędnej infrastruktury, pomoc przy zatrudnianiu personelu i budowę osiedli mieszkaniowych dla pracowników korporacji, jeśli zajdzie taka potrzeba. Pierwsze surowce i narzędzia do produkcji również zostaną sfinansowane przez państwo.

Minister Kosygin liczy, że CKS i KKZ przetrą szlak dla korporacji powstających oddolnie. Aby to ułatwić i jednocześnie zainwestować w efektywność korporacji, rząd ufunduje powstanie Wyższej Szkoły Zarządzania, której zadaniem będzie kształcenie warstw menadżerskich i kierowniczych, dzięki którym ułatwiona będzie koordynacja między pracownikami z gildii różnych rodzajów. Poza tym utworzony zostanie Fundusz Korporacyjny, który będzie udzielać dotacji i pożyczek niskoprocentowych na nowe projekty korporacyjne.

Na NEP przeznaczono 35 miliardów rubli.


Premier Dubin w tym samym czasie skupił swoją uwagę na tym, co najdroższe jego sercu i obozowi rządzącemu - czyli wsi słowiańskiej. Boom populacyjny przerósł oczekiwania rządu, a to oznacza, że trzeba zwiększyć efektywność rolnictwa, aby zdołać wykarmić wszystkich. Wraz z industrializacją kraju pojawiają się nowe narzędzia i maszyny, a to oznacza nowe możliwości. Wznowione wydobycie kopalin przyczynia się natomiast do elektryfikacji kraju. Zdaniem premiera jest więc to świetny moment na rozpoczęcie modernizacji rolnictwa.

Pierwszym krokiem będzie mechanizacja. Ministerstwo Rolnictwa utworzy specjalny program, do którego mogą zgłaszać się wszystkie obszcziny i prywatni gospodarze, którzy potrzebują pomocy państwa przy modernizacji swojego gospodarstwa. Program obejmować będzie takie rzeczy jak finansowanie elektryfikacji (w przypadku zgłoszenia przez obszczinę), zakup maszyn, narzędzi oraz paliwa oraz kursy dla pracowników rolnych w zakresie ich obsługi. Drugim krokiem będzie konserwacja. Przy obszczinach, które wezmą udział w programie, powstawać będą Państwowe Stacje Konserwacyjne. Zadaniem PSK będzie serwisowanie maszyn, dostawy paliwa i praca przy elektronice. Dzięki temu rolnicy którzy nie wprawili się w naprawę nowoczesnego sprzętu nie zostaną sami na lodzie, jeśli się im zepsuje. Koszt usługi przez pierwsze trzy lata pokrywać będzie państwo. Ostatnim krokiem będzie intensyfikacja - Bank Słowiański uruchomi dla obszczin, rodzin i prywatnych rolników specjalny wydział, Kasę Agrarną. Kasa będzie udzielać tanie kredyty inwestycyjne na rozpoczęcie działalności rolnej bądź jej powiększenie - np. poprzez zakup nowego bydła czy maszyn. Poza tym Kasa będzie otwierać dla rolników konta oszczędnościowe i ubezpieczenia, aby jeszcze bardziej ułatwić działalność agrarną.

Na program rolniczy przeznaczono 20 miliardów rubli.

II połowa 2027
___

Nowa Polityka Ekonomiczna
Tak jak gildie wyznaczyły drogę mniejszej gospodarce Bractwa Peruna, tak korporacje teraz wyznaczają drogę dla wielkiej gospodarki Unii Słowiańskiej. Dzięki przygotowanej infrastrukturze wydobywczej korporacje ciężkiego przemysłu szybko zdominowały krajobraz w Krajach Charkowskim i Krzyworoskim i już w przyszłej turze będą zapewniały nam potencjał zbrojeniowy.

+2 sektory przemysłu ciężkiego - po 1 w Charkowie i Krzywym Rogu.
Zaoszczędzono z inwestycji 7 mld!
___

Mechanizacja rolnictwa
Prąd zostaje powoli kablami podciągnięty do kolejnych obszczin, w tychże masowo pojawiają się Państwowe Stacje Konserwacyjne i oddziały Kasy Agrarnej, a na pola wyjeżdżają pierwsze traktory. Unijna wieś zaczyna coraz bardziej przypominać przedwojenne opisy. Całość inwestycji przerosła jednak przeznaczony budżet, unijna administracja przerzuciła jednak sprawnie część zaoszczędzonych pieniędzy z programu korporacyjnego.

+2 sektory rolnictwa do rozdysponowania w dowolnych prowincjach.
-2 mld dodatkowego dofinansowania.
___

Ogółem
+2% poparcia

Zgodnie z zapowiedzią i zapisami zawartymi w Konstytucji, organizowane są pierwsze Wybory Krajowe w Unii Słowiańskiej. Mieszkańcy każdego z Krajów wybierać będzie swoje lokalne władze oraz Zgromadzenia, które następnie ustalą zasady obierania swoich reprezentantów do Zgromadzenia Wszechsłowiańskiego, po ustaleniu których natychmiast przejdą do ich obrania według tychże zasad - będą więc to dosyć ważne wybory. Aby odciążyć nieco skarby Krajów przy organizacji wyborów, skarb Unii przeznacza na odpowiednie zapomogi dla ich rządów pięć miliardów rubli.

Wraz ze szczodrym finansowaniem przez rząd Unii, wybory lokalne bardzo szybko zorganizowano i przeprowadzono, co spowodowało skuteczny i bardzo szybki tok prac nad stworzeniem reguł w sprawie obrania reprezentantów do Zgromadzenia Wszechsłowiańskiego.

Poprzez dominację frakcji tradycjonalistycznej, jak wielu się spodziewało, w krajach rozszerzono prawa wyborcze i od teraz w wyborach mogą głosować wszyscy obu płci, których własność prywatna i osobista jest warta więcej lub tyle samo niż dana stawka, na co kwalifikuje się znaczna większość mieszkańców. Członkowie rodziny teraz też mogą głosować na różnych kandydatów, zamiast mieć unieważniony głos.

Jak się spodziewano, wybory do Zgromadzenia zakończyły się całkowitym sukcesem tradycjonalistów, którzy mają w nim absolutną większość reprezentantów.

______

Tradycjonalisci - 17 reprezentantów
Swarogowcy - 3 reprezentantów
Centralisci - 3 reprezentantów
Czarnowiercy - 2 reprezentantów
Gromada - 1 reprezentant
Razem 26 reprezentantów Zgromadzenia, do większości wymagane 13.


+2% poparcia za wybory

Marszałek Dobrowolnyj i premier Dubin spotkali się wraz z wojskowymi logistykami i ministrami cywilnych sektorów gospodarki w Sewastopolu. Spotkanie trwało długo, po czym obywatele Unii mogli się spodziewać, że jego wyniki będą donośne dla całej Słowiańszczyzny. I faktycznie - następnego dnia, na Zgromadzeniu Wszechsłowiańskim premier Dubin przedstawił wyniki prac Komitetu Industrializacji Słowiańszczyzny. Owocem tych prac jest projekt "Czerepanow", nazwany tak na cześć rodziny rosyjskich inżynierów kolejowych, którzy byli pionierami w tej dziedzinie. Projekt "Czerepanow" powstał z powodu dwóch ważnych potrzeb - cywilnej i wojskowej. Unia, aby scalić się ekonomicznie i umożliwić swobodny przepływ towarów i ludzi, musi zostać złączona siecią kolejową. To potrzeba cywilna. Wojsko natomiast potrzebuje kolei do szybszego przemieszczania się, szczególnie na zachodnie tereny Unii, gdzie granice są niepokojone przez bandytów. "Czerepanow" będzie świetną okazją do rozruszania gospodarki - potrzebne będą nowe maszyny, stal, drewno.. Wszystko to do wyprodukowania przez słowiańskie korporacje i gildie, które będą faworyzowane przy przetargach na dostarczanie tychże towarów bądź konstrukcję. Poza tym dzięki kolei zacieśnią się więzi pomiędzy poszczególnymi krajami - rolnicy z Kraju Nikołajewskiego będą mogli znacznie łatwiej sprzedać swoje zbiory mieszczuchom z Sewastopolu, a w zamian kupić produkty przemysłu wielkiego miasta. Należy też wspomnieć o innej korzyści - w trakcie budowy torów i stacji kolejowych zatrudnienie znajdą tysiące bezrobotnych Słowian, co być może pozwoli im stanąć na nogi. Niech pociągi wyruszą!

Na projekt wydano 60 miliardów rubli i 6 PZ.

I połowa 2028

+1 sektor usług do rozdysponowania w dowolnej prowincji
+5% poparcia

Kraj zostaje opleciony siecią kolei między najważniejszymi ośrodkami gospodarczymi - może to zostać wykorzystane także do transportu wojsk.

___



Historia naszego kraju to historia nieustannych przemian gospodarczych. Od skromnych, wręcz prymitywnych inwestycji jako Bractwo Peruna, po wielkie przemysłowe osiągnięcia Nowej Polityki Ekonomicznej. Teraz na samym czubku ciągle rosnącej unijnej gospodarki znajduje się Projekt "Czerepanow" - ambitny projekt odrodzenia się kolei spełnił oczekiwania zarządu, a nawet je przerósł. Doświadczenie naszych ekspertów oraz synergia z przemysłowymi korporacjami i rolniczymi obszczinami sprawiło, że surowce teraz mogą być dostępne wszędzie tam, gdzie władza będzie tego potrzebować.

Otrzymujemy nowy specjalny budynek!

Budynek: Siedziba SKU (Słowiańskich Kolei Unijnych)
SKU zajmuje się na bieżąco renowacją starych, utrzymaniem bieżących oraz planowaniem i konstrukcją nowych linii kolejowych oplatających nasz rozległy kraj.
Efekt: Sektory przemysłu lekkiego oraz ciężkiego nie wymagają nadal sektora przemysłu wydobywczego w tej samej prowincji. Nadal wymagają jednak przemysłu wydobywczego globalnie.

Wraz ze wzrostem dobrobytu i zamożności Unii Słowiańskiej, nadeszła pora przekuć owoce tej pracy na polepszenie warunków życiowych Słowian. Premier Dubin, po zdobyciu wymaganego poparcia w Zgromadzeniu Wszechsłowiańskim, powierzył to zadanie nowemu ministrowi opieki społecznej Juriemu Asklepiejewowi. Asklepiejew wraz ze swoimi doradcami sformułował projekt "Znachor", którego zadaniem będzie po pierwsze stworzenie w Unii przemysłu farmaceutycznego oraz zapewnienie powszechnego dostępu do opieki zdrowotnej. Projekt "Znachor" łącznie ma otrzymać na swoje funkcjonowanie aż 50 miliardów rubli!

I. Budowa przemysłu farmaceutycznego

Wraz ze wzrastającym poziomem życia w całej Europie, ludzie będą chcieli otrzymać dostęp do leków lepszych niż te wytworzone przez prowizorycznych medyków. Unia wychodzi naprzeciw temu żądaniu. Asklepiejew przeznaczy więc sporą część środków najpierw na założenie uczelni i instytutów, które będą kształcić lepszych chemików, naukowców i inżynierów, a następnie na budowę Unijnych Zakładów Farmaceutycznych, których celem będzie masowa produkcja wszelakiej maści leków, na wszelkie dolegliwości i o ile to możliwe - w etyczny sposób. UZF nie będzie wyłącznie państwowym molochem, lecz jedynie firmą, która ma "rozruszyć" słowiański rynek w tym zakresie. Państwo będzie oferować oczywiście stosowne ulgi i dotacje dla słowiańskich korporacji i gildii, które będą chciały rozpocząć tego typu działalność. Sam UZF, po osiągnięciu pierwszych zysków, wyprzeda część swoich akcji krajowym korporacjom.

Oczkiem w głowie ministra Asklepiejewa będzie jednak farmaceutyka antynarkotykowa. Uzależnienia od niektórych narkotyków i używek nie da się leczyć wyłącznie terapią i potrzeba do tego stosownych leków, należy więc położyć szczególny nacisk na produkcję i szeroką dystrybucję tego typu lekarstw. Bez odpowiednich lekarstw nie będzie właściwej kuracji dla najcięższych narkomanów, a bez tego nigdy nie wyjdziemy z problemu. I być może uda się też coś na tym zarobić wśród państw, które borykają się z podobnym problemem...

Na powyższe przeznaczono 30 miliardów rubli.

II. Słowiańska Służba Zdrowia

Dotychczas opieka zdrowotna nie otrzymywała należytego priorytetu. Pora to zmienić. Przede wszystkim, aby wykonywać zawód lekarza, należy posiadać stosowne uprawnienia (wykształcenie medyczne) oraz złożyć przysięgę Hipokratesa, której złamanie podlegać będzie sankcjom prawnym. Unia Słowiańska, chociaż otwarta na inne sposoby myślenia, nie potrzebuje konowałów leczących obywateli, ale specjalistów. Oznacza to też dodatkowe granty dla instytucji kształcących lekarzy.

Zgodnie z planem ministra Asklepiejowa w najważniejszych miastach powstać mają duże szpitale, podczas gdy na wsiach - lecznice. Każda placówka zdrowotna, poza personelem lekarskim, zatrudniać będzie personel pielęgniarski i ratowniczy. Co za tym idzie, zostaną zakupione stosowne pojazdy, dzięki którym nawet najbardziej odizolowane słowiańskie wsi będą mogły liczyć na pomoc w razie sytuacji kryzysowej. Dostęp do opieki zdrowotnej i tak zostanie mocno ułatwiony dzięki SKU - nie wszystkie schorzenia wymagają natychmiastowego transportu pacjenta do szpitala.

Koszty opieki zdrowotnej i kupna leków ponosić będzie państwo. Prawnie wymagać się będzie jednak od gildii i korporacji, aby zobligowały swoich członków do uczestnictwa w programie gildyjnych/korporacyjnych składek zdrowotnych, które będą odciążać budżet państwowy. Uczciwe płacenie składek przez wymienione organizacje prowadzić będzie oczywiście do udzielania im stosownych ulg podatkowych czy preferencji w trakcie przetargów.

Na powyższe wydaje się 20 miliardów. Oprócz tego, co turę przeznaczać się będzie z budżetu 5 miliardów.

Budowa przemysłu farmaceutycznego
+1 sektor przemysłu lekkiego w dowolnej prowincji
Możliwość kupna kolejnego sektora przemysłu lekkiego za 1 mld.

Słowiańska Służba Zdrowia
Służba zdrowia powoli zaczyna funkcjonować, a program składek pozwolił odciążyć finansowanie prosto z budżetu państwa do wyłącznie 4 mld co półrocze. Takie inwestycje na pewno polepszą warunki życia mieszkańców Unii.

+10% poparcia
+1% poparcia co turę gdy służba jest finansowana z budżetu.
W kraju powstaje Słowiańska Służba Zdrowia.

Bandyterka prowadzona przez niejakiego Hetmana sprawiła, że rubieże Unii stanęły w ogniu, a jej obywatele czują na karku oddech niebezpieczeństwa. Unia Słowiańska jest najrozreglejszym z państw, pod względem powierzchni, a co za tym idzie - armia nie może być w każdym miejscu na raz. Należy więc Krajom zagrożonym przez najazdy bandytów dać możliwość samodzielnej ochrony przed najazdami. W tym celu podwładni marszałka Dobrowolnego wraz z ministrem Kosyginem i premierem Dubinem ułożyli nowy projekt gospodarczo-militarny, ochrzczony mianem "Siczy." Plan opiera się na dwóch częściach - przemysłowej i wojskowej.

W ramach części przemysłowej na najnowszych nabytkach utworzone zostanie kolejne państwowe przedsiębiorstwo - Unijny Kombinat Górniczy. Działać on będzie na podobnych zasadach jak UZF, to jest początkowo będzie przedsiębiorstwem w całości należącym do Skarbu Państwa, ale potem sprzedającym część swoich udziałów słowiańskim korporacjom. Zadaniem UKG będzie wydobycie i eksploatacja surowców potrzebnych w ciężkim przemyśle - takich jak węgiel, ropa czy gaz. W rejonach działania UKG wyznaczone z kolei zostaną tak zwane specjalne strefy ekonomiczne przemysłu ciężkiego - korporacje i gildie, które zechcą rozpocząć tam produkcję w zakresie przemysłu ciężkiego, najlepiej zbrojeniowego, zwolnione będą z podatków na tamtych terytoriach i będą miały prawo do otrzymywania dotacji na zakup materiałów budowlanych, zatrudnienie personelu czy narzędzi. SKU będzie im też oferować niższe ceny transportu towarów i pracowników. Wszystko to w celu wytworzenia przemysłu wydobywczego, który będzie w stanie zasilić nowy przemysł ciężki.

W ramach części militarnej wprowadza się program szkoleń dla wszystkich chętnych obywateli Unii, który tak jak większy projekt, również nazywać się będzie "Sicz". O ile dla większości mieszkańców będzie to program dobrowolny, tak dla nadzorców obszczin i mieszkańców wsi przygranicznych program ten będzie obowiązkowy. Polegać on będzie na nauczaniu ich obsługi broni palnej, prostych taktyk, pracy zespołowej i dyscypliny. Słowianie będą też uczeni, jak należy powoływać efektywną milicję. Co więcej - dla uczestników programu, którzy odniosą sukcesy, przewidziane będą nagrody pieniężne. Natomiast dla obszczin i wsi, które utworzą efektywne oddziały milicji, przewidziane są zakupy sprzętu - czy to rolniczego czy jakiegoś innego, który przysłuży się dobru publicznemu, na przykład wozów strażackich. Utworzona zostanie też Liga Obrony Granic, w skrócie LOG. LOG zajmować się będzie koordynacją działań tychże nowych milicji oraz zorganizowaniem współpracy z Krajowymi siłami porządkowymi i armią unijną.

Na całość programu przeznacza się 45 miliardów rubli.

Projekt "Sicz"
Projekt okazał się umiarkowanym sukcesem gospodarczy, dosyć mniej okazałe były jego efekty w sferze paramilitarnej. Organizacja milicji zapewniła popyt dla organizowanego przemysłu, a ludzie poczuli, że rząd o nich myśli. Same milicje także powstały licznie na terenach przygranicznych, nasi eksperci jednak powątpiewają w ich znaczenie militarne - co najwyżej będą one w stanie wspierać nasze regularne siły na terenach przygranicznych.

+1 sektor przemysłu ciężkiego w jednej ze skolonizowanych ostatnio prowincji.
+1 sektor przemysłu wydobywczego w jednej ze skolonizowanych ostatnio prowincji.
+3% poparcia.

Na terenach przygranicznych organizują się nasze milicje o wątpliwej sile militarnej.

Rzeka Dniepr stanowiła dawniej żywotną część gospodarki radzieckiej. Istniało na niej wiele tam, zapewniających elektryczność a rzeka dostarczała czystej, świeżej wody pod uprawy rolników, nie wspominając o świetnej glebie, jaką tworzył muł. Projekt "Wodnik" powstał w celu przywrócenia chociażby części z tych korzyści, a co za tym idzie - umożliwić na większe wykorzystanie słowiańskiego potencjału rolniczego. Większe zasoby czystej wody oznaczają silniejszą pozycję naszego rolnictwa i lepsze zdrowie dla naszych obywateli. Jednocześnie będzie to olbrzymi projekt prac publiczny, dzięki któremu wielu bezrobotnych znajdzie pracę, a inni będą mogli sobie dorobić.  Nad tak dużym projektem zdecydował się czuwać sam premier Dubin.  Pierwszym krokiem będzie remont i odbudowa tam, które przetrwały nuklearną zagładę i zdatne są do wykorzystania. Pozostałe należy wyburzyć a w ich miejsce wybudować nowe. Zbudowane zostaną też zupełnie nowe tamy w miejscach, które nasi inżynierowie uznają za stosowne. Drugim krokiem będzie desygnacja i właściwe wyposażenie tych tam - część z nich zostanie wyposażona w sprzęt który nadaje się do uzdatniania i oczyszczania wody, natomiast pozostałe - w turbiny i inną niezbędną maszynerię potrzebną do generacji elektryczności. Zarząd nad tamami będzie sprawować nowa organizacja, którą ochrzczono Słowiańskim Przedsiębiorstwem Rzecznym, które będzie decydować o tym, w jaki sposób należy zarządzać zasobami wodnymi i elektrycznymi, które powstaną w wyniku projektu. Priorytetem będzie jednak dostawa czystej wody dla gospodarstw rolnych.

Aby wspomóc efekty programu budowy tam, w ramach Projektu "Wodnik" planowana jest kolejna akcja osiedleńczo-rolnicza. Rząd ponownie uruchomi dotacje na zakup gruntów rolniczych oraz programy wspierające powstawanie nowych obszczin, tym razem na obszarach, które staną się zdatne do uprawy bądź hodowli zwierząt ze względu na oczyszczenie Dniepru. Oprócz tego ogłoszona zostaje amnestia dla chętnych bandytów - jeśli opuszczą szeregi Hetmanatu, będą mogli liczyć na ułaskawienie i możliwość wzięcia udziału w projekcie rolniczym. Jest to dla nich szansa na nowe, wygodne życie, a w zamian Unia oczekuje od nich jedynie informacji na temat ich przywódcy oraz zdania broni. Władze zdają sobie sprawę z tego, że amnestia problemu nie zakończy, ale być może nieco pomiesza szyk Hetmanatowi. A lepiej chyba uprawiać ziemniaki i spać w miarę wygodnej izbie niż wystawiać się na karabiny Bractwa Peruna...

Na całość projektu przeznacza się 45 miliardów rubli i 5 jednostek zaopatrzenia.