Ostrzał na Kanadę

Elektrownia w Hawke's Bay

Ostrzał na kanadyjskie elektrownie jądrowe

Okolice Quebec City oraz Hawke's Bay na Nowej Fundlandii. To lokacje dwóch kanadyjskich elektrowni jądrowych. Nie byłoby o nich głośno gdyby nie ostatnie wydarzenia. Zza horyzontu nad Oceanem Atlantyckim, z okolic Grenlandii, w kierunku Kanady nadleciały dwie rakiety balistyczne.

Pierwsza z nich uderzyła w elektrownie Hawke's Bay na Nowej Fundlandii. Rakieta uderzyła prosto w reaktor i nastąpiła potężna eksplozja wysadzającą niemal cały główny budynek elektrowni. Wokół rozsypały się fragmenty elementów reaktora, a pożar wyniósł w powietrze radioaktywne cząstki prętów uranowych i jego produktów. Radioaktywna chmura osiadła nad całym Hawke's Bay oraz rozszerza się powoli nad całą wyspę. Do elektrowni wysłano strażaków którzy walczą z pożarem.

Druga rakieta przeleciała nad wschodnią Kanadą i uderzyła w drugą elektrownię jądrową. Ta rakieta nie była już tak celna i chyba tylko jakimś cudem trafiła w główny budynek elektrowni. Reaktor został awaryjnie wygaszony, turbiny zamilkły, a w całej okolicy zabrakło prądu. Na miejsce wysłano służby i sytuacja wydaje się być opanowana, jednak elektrownia wymaga gruntownych napraw.

Obywatele Kanady są w szoku. Natychmiastowo padły oskarżenia. Wielu Kanadyjczyków o ten zdradziecki akt oskarżyło Wielką Brytanię, co nie jest zbyt dziwne. Oskarżenia padły także wobec terrorystów z Front Ludzkości którzy z rakietami do czynienia już mieli i na pewno by się nie zawahali przed takim aktem. Niektórzy widzą także ten atak jako zemstę Billa Gatesa.

Radioaktywna chmura i początek akcji ratowniczej

Na teren Nowej Fundlandii ruszyły kanadyjskie ekipy, sytuacja jest jednak dramatyczna. Cała sytuacja spowodowała niemałe zamieszanie w okolicy, a chmary uchodźców zablokowały drogi dla ekip ratunkowych. Na miejscu aktualnie walczą lokalne służby, a pożar w reaktorze nadal szaleje. Właściwa akcja ratunkowa rozpocznie się prawdopodobnie z małym opóźnieniem, co może mieć jednak katastrofalne skutki dla regionu i nie tylko.


Nad Hawke's Bay wzniosła się ogromna radioaktywna chmura - i zaczęła przemieszczać się razem z wiatrem nad Atlantyk. Meteorologowie i eksperci przepowiadają, że chmura ta dotrze przez cały Atlantyk aż do południowych wybrzeży Islandii, do Irlandii, Wielkiej Brytanii, a część opadu może dotrzeć nawet do północnych i zachodnich wybrzeży Francji oraz Hiszpanii. Obywatele są przerażeni, a rządy tych państw mają bardzo mało czasu na reakcje - chmura dotrze w przeciągu kilku dni.

Radioaktywna chmura

Gdy kanadyjskie służby przygotowywały się do właściwej akcji przy reaktorze, ten płonął dalej i sami strażacy nie byli w stanie opanować ognia. A płonąc wyrzucał w powietrze tysiące metrów sześciennych dymu który niósł ze sobą w atmosferę radioaktywne izotopy - głównie Jod-131, Stront-90 oraz Cez-137. Te albo opadały na całą Nową Fundlandię albo ruszały razem z wiatrem nad Atlantyk w długą, długą podróż. Podróż w kierunku Europy Zachodniej.

Najpierw chmura przemierzyła cały północny Atlantyk i musnęła południowe wybrzeża Islandii. Rząd nie podjął żadnych działań, podjąć je sami musieli więc obywatele i samorządy. Ludzie zaopatrzyli się we wszelkie medykamenty jakie były dostępne i zamknęli się w domach. W związku z chmurą na Atlantyku zamarł także mocno islandzki handel i rybołówstwo - Islandia to w końcu wyspa.

Dalej chmura dotarła na Wyspy Brytyjskie. Irlandia wykorzystała swoje nieliczne środki i przygotowała się najlepiej jak mogła. Ludzie mieli zakaz wychodzenia, a ulice nieustannie są czyszczone z radioaktywnych materiałów które następnie są składowane. Bez odpowiednich technologii idzie to naprawdę opornie.

Skoro dotarła na Wyspy Brytyjskie, to dotarła także do Wielkiej Brytanii. Młodzież oraz starców poupychano do zbudowanych niedawno masowo schronów. Ludności także zalecono zamknięcie się w domach na kilka dni, a całą sytuacje miały monitorować bardzo liczne służby porządkowe. I sytuacja była rzeczywiście stabilna, jednak nie oznacza to, że była dobra. Na lockdown, organizacje akcji i wyposażenie schronów przeznaczono dużo środków, bardzo mocno ucierpiał jednak brytyjski handel i usługi.

We Francji przyjęto drastycznie inną taktykę - zorganizowano ewakuacje ludności z terenów zagrożonych, a więc z północnego i zachodniego wybrzeża. Na akcję przeznaczono spore środki, jednak nie były one wystarczające i akcja była dosyć mozolna. Na całe szczęście do Francji dotarły tylko ostatki chmury. Mimo to bardzo mocno ucierpiały francuskie usługi - handel przez wybrzeże Atlantyku niemal całkowicie zamarł na kilka dni.

W Hiszpanii podjęte środki ograniczyły się do wsparcia mieszkańców terenów zagrożonych. I do Hiszpanii tak samo jak do Francji dotarły opary radioaktywnej chmury, a sytuacja tutaj jest najlepsza.

Nikt nie wiedział jednak czy to koniec czy dopiero początek zmagań. Irlandia i Wielka Brytania pokryte są radioaktywnym pyłem które długofalowo jest niebezpieczny dla człowieka oraz wszelkich roślin na tych terenach hodowanych. Nikt w tym kwartale na raka nie zginie, ale kto wie co będzie w następnym kwartale, a co dopiero za kilka lat? Na wybrzeżu Francji i Hiszpanii sytuacja jest lepsza, skrupulatne odkażanie jednak także jest potrzebne w najbliższym czasie. Żeby poradzić sobie ze skutkami potrzebna będzie wyspecjalizowana technologia.



Oświadczenie Kanady

Gdy w Hawke's Bay nadal panował pożar i trwała akcja ratunkowa, w Kanadzie bardzo szybko zebrała się komisja złożona z licznych ekspertów od balistyki i projektowania rakiet. Zebrali się najtężsi kanadyjscy uczeni, a ich ekipa została wsparta przez... indyjskich specjalistów od broni balistycznej. Razem przeprowadzono błyskawiczne śledztwo polegające na analizie szczątek rakiet z elektrowni w Quebec City. Komisja doszła do zatrważających wniosków, a te przedstawi ona wam sama.

Pisownia oryginalna.

Kanadyjska Komisja Śledcza ws. zamachu terrorystycznego na kanadyjskie elektrownie atomowe napisał:

Komunikat Kanadyjskiej Komisji śledczej w sprawie zamachu terrorystycznego na Kanadyjskie Elektrownie Atomowe z dnia 29 czerwca 2022 roku:

Dzięki wspólnym wysiłkom służb wywiadowczych, porządkowych, naukowców, a także wojska oraz światowej klasy ekspertów rakietowych - udało się ustalić winowajcę ataku rakietowego skierowanego przeciwko Państwu Kanadyjskiemu. Do dnia 3 lipca siły wojskowe i porządkowe otoczyły szczelnym kordonem bezpieczeństwa elektrownie w Quebec, a następnie przystąpiono do wydobywania szczątków pozostałych po rakiecie balistycznej. Wykorzystano do tego ekipy budowlane, które przy okazji rozpoczęcia odbudowy głównego budynku sterowniczego na pierwszym miejscu usuwały szkody - spowodowane przez rakietę balistyczną - w postaci gruzów, a także pozostałości po rakiecie. Szczątki zostały zabezpieczone przez służby kontrwywiadowcze, a następnie przewiezione do Kanadyjskiego Centrum Naukowego, którego lokacja jest poufna. Kanadyjscy inżynierowie rozpoczęli analizowanie fragmentów rakiety balistycznej.

W tym samym czasie główna komisja śledcza zajęła się gromadzeniem materiałów filmowych z kamer przemysłowych, a także materiałów zawartych w internecie przez licznych użytkowników smartfonów, w zakresie odnajdywania kadrów filmowych w momencie przelatywania rakiety balistycznej i jej trafienia w budynek elektrownii w Quebec. Zgromadzone materiały okazały się bardzo pożyteczne dla dalszego śledztwa. Ze względu na liczne podejrzenia Wielkiej Brytanii o zamach terrorystyczny - pobrano z serwerów Kanadyjskich oraz Brytyjskich materiały z licznych testów rakietowych, w tym także z ostatniego testu rakietowego z wykorzystaniem głowicy atomowej wystrzelonej za pośrednictwem okrętu podwodnego. Stworzone symulacje, a także porównania geometrii, proporcji i "sylwetek" rakiet nośnych Armii Wielkiej Brytanii pozwoliły na potwierdzenie pierwszych podejrzeń względem tego kraju. Mimo różnicy w kolorystyce rakiet z filmów - proporcje nadal zostały niezmienione. Komisja miała na uwadze fakt, że odpowiedzialnymi za ten zamach terrorystyczny mogą być także rządy Bharatu, Rosji, czy też Włoch - z uwagi na podobieństwo budowy rakiet balistycznych pochodzących z tej samej serii badań i wdrożeń - jednak wyeliminowano wszystkie te pozostałe rządy z uwagi na brak motywu. Dodatkowo Bharat wysłał swoich ekspertów rakietowych - czego z pewnością nie uczyniłby, gdyby był winny temu terrorystycznemu atakowi. Włosi zaś byli zajęci w Afryce Północnej, a Rosjanie byli za bardzo zszokowani wydarzenia z Ameryki Południowej, aby przeprowadzić taką akcję uderzeniową.

Atak rakietowy został dodatkowo dokonany pod koniec 2 kwartału - w niedługi czas po wydaniu Brytyjczykom przez rząd Kanadyjski jeńców Brytyjskich - co dodatkowo utrwaliło teorię brytyjskich rakiet balistycznych. Rząd Wielkiej Brytanii nieoficjalnymi ścieżkami także wygrażał się podobnymi atakami, jeżeli rząd Kanady nie podpisze ostatecznej wersji ultimatum-rozejmu postawionego przez Rząd Wielkiej Brytanii. Brytyjczycy mieli także jako jedyni niezbędną wiedzę na temat miejsca umiejscowienia Kanadyjskich Elektrowni Atomowych z uwagi na Kanadyjskie uczestnictwo w idei Commonwealthu. Ten sam rząd także wiedział, że anty-rakietowa obrona Kanadyjska miała być gotowa do operacji na 2 dni przed bezpośrednim trafieniem budynków Elektrownii Atomowych, a powszechnie jest wiadomo, że Wielka Brytania dysponuje siecią satelit szpiegowskich do wykrywania tego typu rozstawień. Podróż okrętu Brytyjskiego z Wysp Brytyjskich w kierunku Islandii - miała na celu pozostawienie poszlak i zrzucenie winy na Blok Wolnych Narodów, czy też winy na tzw. Terrorystów z Frontu Ludzkości. Rząd Kanadyjski wobec tych pogróżek, zaoferowania przez Wielką Brytanię "faktycznego optymalnego rozejmu", a także zbliżających się zagrożeniem z Marsa - uległ żądaniom Wielkiej Brytanii, jednak ta postanowiła i tak dokonać poza wzrokiem opinii publicznej - rewanżyzmu rakietowego.

Kanadyjskie Centrum Naukowe podczas działania Komisji Śledczej pozyskało także specjalistów od Brytyjskiej Technologii Rakietowej - co przyspieszyło proces badania szczątków po ostrzale rakietowym Quebec i Hawke's Bay. Dzięki wzmożonej pracy badawczej na tle wielu "przemalowanych" elementów udało się odnaleźć bardzo dobrze zachowany Brytyjski mikrokomputer. Specjaliści od Brytyjskiej Technologii Rakietowej pochodzący z Bharatu natychmiast rozpoznali znalezisko - co jest jednoznacznym i ostatecznym dowodem na winę Wielkiej Brytanii odpowiadającej za ten akt terroru.

Jakby tego było mało ustalono współpracę między terrorystami z Brazylii, a także tymi z Wielkiej Brytanii. Liczne rozmowy Brytyjsko-Brazylijskie i liczne wdrożenia chemicznej bronii w Londynie nie są bowiem niewidoczne dla ludzkiego oka. Obydwa państwa mimo istnienia pomiędzy nimi stanu wojny - poprzez złamanie przez Brazylię traktatu pokojowego z Medelin - wspierając się jak widać...

Wielka Brytania ukryła także ruchy swoich okrętów podwodnych poprzez wykorzystanie kontrwywiadu wojskowego. Jest to niepełny dowód, jednak pozostałe dowody są wystarczająco kompetentne, aby obarczyć aktualny rząd Brytyjski odpowiedzialnością za największą katastrofę środowiskową XXI wieku. Eksplozja reaktora w Hawke's Bay była o wiele tragiczniejszą w skutkach awarią niż awarie w Fukushimie - gdzie ostatecznie zadziałały stosowne zabezpieczenia - czy też Reaktora w Czarnobylu - gdzie nie doszło do żadnego ataku rakietowego przypominającego ten dokonany przez Rząd Brytyjski, a błąd wyniknął z natury ludzkiej...Kanadyjska Komisja Śledcza udostępnia cały materiał dowodowy światowej opinii publicznej, a także wszystkim demokratycznym państwom - zwłaszcza z BWN. Rząd Kanadyjski alarmuje także przed wszelkimi układami z Wielką Brytanią. Traci ona swoją wiarygodność - czego pierwotnymi przejawami były ciągłe zmiany w Brytyjskiej polityce, a także Brytyjski imperializm w demokratycznej Wielkiej Brytani, który wielu narodom świata zabrał swoją niezależność...

Dowody przedstawione przez kanadyjską komisję są mocne. Bardzo mocne. A całość potwierdzona została przez indyjskich ekspertów który z brytyjskimi systemami balistycznymi są bardzo dobrze obeznani - w końcu Wielka Brytania tę technologie Indiom właśnie przekazała.

Świat jest oburzony tym wynikiem, a reputacja kolejnego kraju ląduje na dnie - tym razem jest to Wielka Brytania. Nie żeby reputacja Zjednoczonego Królestwa była i tak jakoś szczególnie wysoka.

Oburzeni są jednak szczególnie sami Brytyjczycy. Rząd od kilku kwartałów ze swojej polityki zagranicznej uczynił kolejkę górską, ale teraz chyba ta kolejka dojechała do końca. Brytania najpierw podbiła Florydę, następnie straciła ją w wyniku najazdu kanadyjskiego, następnie groźbami ataku balistycznego wynegocjowała pokój z rzekomo sowitą i wystarczającą zapłatą, aby ostatecznie ataku balistycznego i tak dokonać. A teraz radioaktywna chmura ze zniszczonej przez Brytanię elektrowni opadła na Wyspy Brytyjskie? Ludzie mają dość. Mimo opadu radioaktywnego masowo wychodzą na ulicę i protestują, a przed Pałacem Buckingham oraz Parlamentem zebrały się tysiące osób z transparentami które nie oczekują niczego więcej niż normalizacji polityki i dymisji rządu.



Czarnobyl 2 w Hawke's Bay

Akcja ratunkowa Kanady z wielu przyczyn została opóźniona. Przy reaktorze operowała tylko i wyłącznie straż pożarna z miasta i okolic. Głównie siły kanadyjskich akcji ratunkowej skupiły się na udzielaniu pomocy miejscowym, a dopiero po kilku dniach gdy chaos w okolicy został mniej więcej opanowany przystąpiono do działań przy reaktorze. Liczni strażacy wykazywali już oznaki choroby popromiennej, a pomoc ludności cywilnej była niewystarczające przy skali tego problemu. Zaczęto przygotowywać się do ewakuacji. I wtedy nastąpiła tragedia jakiej nikt się nie mógł spodziewać.

Pod zdewastowany budynek elektrowni podjechały właściwe siły kanadyjskie, a nad dachem znalazły się helikoptery z materiałami sypkimi które miały przykryć reaktor. Ziemia jednak się zatrząsnęła się pod stopami ratowników i wszyscy zobaczyli oślepiający blask. Stopione fragmenty rdzenia reaktora przedarły się jakimś cudem przez podłoże i dotarły do zbiorników z wodą które służyły do chłodzenia reaktora. Woda wyparowała i gwałtownie wzrosło ciśnienie. W mniej niż sekundę nastąpiła potężna eksplozja, a dosłowną chwilę potem wessane do środka powietrze wywołało kolejny wybuch.

Budynek elektrowni w Hawke's Bay przestał istnieć, a biorący udział w akcji ratownicy zginęli. Na całe miasto i okolice opadł materialny radioaktywny pył. Pożar rozrósł się do niewyobrażalnych rozmiarów, a radioaktywna chmura zakryła połowę nieba. Wraz z pyłem i deszczem izotopy opadły na cała Nową Fundlandię, wybrzeże Półwyspu Labrador oraz do Atlantyku. Strażacy czekają na dalsze rozkazy, a cały świat patrzy z przerażeniem na zdjęcia z tej tragedii. Nie wszyscy jeszcze są pewni rozmiarów tej tragedii i jej przyszłych skutków.
Niektórzy Kanadyjczycy oskarżają rząd o nieudolność lub nawet o celową opieszałość.

Akcja gaśnicza

Niedawna tragedia zmusiła rząd Kanady do szybszych i o wiele bardziej zaawansowanych działań niż oczekiwano z początku. Sztab ekspertów opracował plany operacji, która natychmiast została rozpoczęta.

W okolice reaktora sprowadzono zgromadzone zapasy materiałów sypkich, między innymi boru i dolomitu, które miały stanowić główny środek gaśniczy pożaru reaktora. W całym kraju przestawiono także produkcje na potrzeby tej akcji i gdzie tylko można było, to tam wydobywano potrzebne materiały i ekspresowo transportowano jest w okolice Nowej Fundlandii. Następnie bohaterscy kanadyjscy piloci śmigłowcami cywilnymi transportowali materiały nad płonący reaktor i zrzucali je prosto w niego. Cała operacja musiała być prowadzona bardzo precyzyjnie, a operowanie w tak ciężkich warunkach nie pozwalało na błędy.

W tym samym czasie do Hawke's Bay ściągnęły liczne maszyny budowlane. Jednym z kolejnych celów, poza ugaszeniem reaktora, było stworzenie okalającego reaktor pierścienia z betonu który zapobiegłby ewentualnemu przemieszczeniu się półpłynnego rdzenia do wód morskich i spowodowania kolejnego, fatalnego dla całej ludzkości trzeciego wybuchu. Te prace także były bardzo ciężkie do przeprowadzenia z racji ogromnego promieniowania w całej okolicy byłej elektrowni.

Tam gdzie można było kanadyjski rząd starał się transmitować całą operację by Kanadyjczycy i świat mogli zobaczyć bohaterstwo walczących z atomową siłą. W równowadze do tego świat obiegały widoki tysięcy uchodźców z Nowej Fundlandii, a także przerażające obrazy z obozowych szpitali.

W Nowej Fundlandii wszystko została dostosowane pod prowadzenie akcji gaśniczej. Pojazdy biorące w niej udział miały pierwszeństwo, a wokół zorganizowano liczne prowizoryczne lotniska dla śmigłowców. Rozpoczęła się masowa akcja ewakuacyjna i obywateli Nowej Fundlandii zaczęto przenosić na kontynentalną część kraju, głównie w okolice Blanc-Sablon. Tam stworzono ogromny prowizoryczny szpital i obóz mieszkalny. Sytuacja wielu mieszkańców jest tragiczna i wiele osób umiera na chorobę popromienną.

Akcja gaśnicza natomiast trwała i walka z pożarem zaczęła dawać swoje efekty. Tony materiałów zrzuconych ze śmigłowców znacząco ochłodziły reaktor. Betonowy pierścień powstał. Wtedy przystąpiono do kolejnej akcji - w związku z mniejszą temperaturą przystąpiono do akcji ochładzania reaktora wodą z okolicznego wybrzeża. Wcześniej było to niemożliwe - przy ogromnej temperaturze woda po prostu by wyparowała natychmiastowo. Okoliczną zatokę zabezpieczono przed wydostawaniem się czegokolwiek z jej wód, a następnie dwa niszczyciele które zacumowały w okolicy zaczęły swoimi zmodyfikowanymi silnikami pompować wodę morską korzystając z przygotowanej do tego instalacji. Woda zaczęła wlewać się tonami do pozostałości reaktora i bardzo szybko parować - natłok był jednak zbyt duży. Reaktor zaczął się schładzać. Gotująca się woda była odprowadzana, a świeża cały czas napływała. Wkrótce Kanadyjczycy ogłosili sukces - pożar został opanowany. Nie jest to jednak koniec problemów.

Koniec pożaru oznacza brak kontynuacji radioaktywnej chmury. Reaktor jednak aktualnie jest całkowicie odsłonięty i wysoce promieniotwórczy. Dodatkowo cała wyspa jest pokryta materiałami promieniotwórczymi. By móc ogłosić pełen sukces Kanadyjczycy muszą stworzyć pokrywę ochronną nad szczątkami reaktora która ochroni świat przed jego oddziaływaniem.

Jednak radioaktywna chmura która wydobywała się z reaktora jeszcze w czasie akcji gaśniczej nadal stanowi zagrożenie. Wiatr wyraźnie osłabł i gdyby nie to, że wcześniej wiał na zachód, to prawdopodobnie chmura ruszyłaby nad Kanadę. Jednak aktualnie zatrzyma się nad Nową Fundlandią - co stanowi zagrożenie dla i tak już śmiertelnie narażonych pracowników biorących udział w operacji gaśniczej, ale także dla wszystkich mieszkańców północno-wschodniej Kanady.