Karaibskie wojaże

Na Kubie był to kolejny dzień jak co dzień, mieszkańcy zajęci swoimi zajęciami, turyści zwiedzaniem a dzieci obowiązkami szkolnymi.  Nikt nie spostrzegł zbliżającej się do Kuby ogromnej armady hiszpańskiej,  gdy została wykryta znajdowała się zaledwie parę mil morskich od wyspy. Oszołomieni kubańczycy  rzucili przeciwko armadzie dwie przestarzałe korwety i kilka łodzi patrolowych które po kilkuminutowej walce zatonęły za sprawą hiszpańskiego krążownika i kilku niszczycieli. Hiszpański desant nastąpił na zachodnią część wyspy, ciężka piechota morska wspierana przez czołgi wylądowała w Hawnie gdzie nawiązała się największa potyczka w czasie tego konfliktu. Kubańczycy stawili bohaterski opór w stolicy przy wsparciu swojej dywizji pancernej znacznie liczniejszemu przeciwnikowi. Po kilkudniowej walce o stolicę kubańska dywizja pancerna przestała istnieć a niedobitki obrońców uciekły do lasów. Niewiele dalej od Hawany  w Matanzas wylądowała piechota morska zajmując niebronione miasto po czym ruszyła w głąb wyspy zajmując kolejne kilometry wyspy bez większego oporu. Armia Kuby przestała praktycznie istnieć a jej niedobitki przeszły do partyzantki nawołując mieszkańców wyspy do wstępowania w jej szeregi i walkę o wolność jak za czasów Fidela Castro i Che Gevary. Kuba została całkowicie zajęta przez wojska Hiszpanii do końca listopada, natomiast ruch oporu tylko przybiera na sile a żołnierze sił okupacyjnych nie mogą spokojnie spać ani przechadzać się samotnie po przedmieściach i lasach gdzie ruch oporu tylko na nich czeka. Inwazja na Kubę przeszła bez echa a hiszpańska agresja została potępiona głównie lokalnie przez kraje karaibskie, kraje ameryki centralnej, Wenezueli i kilku pomniejszych krajów ameryki południowej.

Inwazja na Kubę dokonana przez wojska Hiszpańskie w zeszłym roku wywołała niepokój pośród państw karaibskich które zrozumiały ,że Hiszpania dąży do przyłączenia swoich byłych kolonii i ich niepodległość jest zagrożona. W styczniu 2022 roku hiszpańska armada znów ruszyła tym razem obierając kurs na Dominikanę gdzie została dostrzeżona przez okręty patrolowe które zostały szybko zatopione przez hiszpański krążownik w tym nierównym starciu, co umożliwiło bezpośredni desant na Santo Domingo z zachodu i wschodu.

Na plażach Dominikany wylądowała ciężka piechota morska wsparta przez czołgi i artylerię co umożliwiło szybkie zajęcie stolicy gdzie żołdacy hiszpańscy głównie walczyli z policją i ochotnikami, najkrwawszym epizodem walki o stolicę było starcie przy  gmachu rządu gdzie Dominikańczycy stawili fanatyczny opór hiszpańskiemu najeźdźcy. Mimo miejscowych punktów oporu stolica została szybko i sprawnie zajęta dzięki czemu wojska hiszpańskie mogły ruszyć w głąb wyspy, agresorzy nie znając terenu zajmowali kolejne połacie terenów dość żmudnie co pozwoliło na sformowanie oddziałów wojskowych które stawiały opór głównie w lasach które Hiszpanie omijali zmierzając po kolejne miasta co w połączeniu z ciągłym ostrzałem artyleryjskim prowadzonym przez marynarkę wojenną Hiszpanii spowodowało dezercję i masowe poddawanie się dominikańskich żołnierzy. Hiszpańska armia nie czekając na całkowite rozbicie żołnierzy którzy przeszli do partyzantki ruszyła prosto na na Haiti zostawiając na tyłach w Dominikanie sporo oddziałów porządkowych które zapewniają względny spokój na tyłach wojsk.

Haiti podczas inwazji na Dominikanę zdążyło przygotować prowizoryczne fortyfikacje na granicy co pozwoliło stawić opór nacierającym Hiszpanom którzy zmierzali prosto na stolicę z kilku kierunków. Dzięki skutecznemu oporowi wojsk Haitańczyków korzystających z przewagi terenowej udało się zaoszczędzić wystarczająco czasu by stolicę  Haiti Port-au-Prince dobrze ufortyfikować, a żołnierze zdążyli wycofać się do stolicy. Walki o stolicę wciąż trwają która jest oblężona i ostrzeliwana z morza a Haitańczycy stawiają fanatyczny opór wiedząc ,że reszta kraju upadła i nie mają już gdzie się wycofań. W czasie walk o stolicę odwodowe oddziały hiszpańskie zajęły dokonały desantów zajmując pozostałe wysepki należące do Haiti. Sytuacja oblężonej stolicy nie jest najlepsze i jeżeli nie otrzyma wsparcia z zewnątrz może wkrótce upaść. W Dominikanie poprzez pozostawienie jedynie sił porządkowych ruch oporu zdołał się zorganizować i wykorzystując fakt odsłoniętych tyłów armii hiszpańskiej zaczął ją nękać ciągłymi atakami na małe grupy żołnierzy. Pomimo oblężonej stolicy Haiti oraz aktywności ruchu oporu z Dominikany, wyspa Haiti niemal w całości znajduję się pod kontrolą Hiszpanii która poniosła niewielkie straty.

Ludność ameryki środkowej i Karaibów zerwała wszelkie stosunki dyplomatyczne z Hiszpanią. W Państwach demokratycznych na całym świecie pod ambasadami Hiszpanii dochodzi do masowych protestów, aktów wandalizmu i przemocy. Ogólnie reputacja Hiszpanii spadła prawie do poziomu Włoch i Wielkiej Brytanii i plasuje się obok Brazylii i Kanady.

Rząd Raula Castro

Rząd Kuby, dzięki uprzejmości rządu Brazylii, został z niewoli hiszpańskiej wykupiony i aktualnie znajduje się w Caracas, w Wenezueli, sojusznika Kuby. Rząd został przyjęty jak przyjaciele prezydenta Maduro i ludu wenezuelskiego.

Członkowie rządu Kuby opisywali o torturach jakie Hiszpanie przeprowadzali na nich celem zdobycia informacji na temat bojowników o wolność Kuby. Informacje te wprawiły w osłupienie społeczność międzynarodową - to jawna napaść na oficjeli innego państwa. Wszystkie kraje Ameryki Centralnej zerwały stosunki dyplomatyczne z Hiszpanią.

Na samej Kubie ludzie są oburzeni i wychodzą na ulicę by protestować przeciwko okupacji.

Upadek Haiti

Kiedy parę miesięcy temu hiszpańskie wojska, w ramach kampanii ciągłych konkwisty lądowały na Haiti (którą Hiszpanie zowią teraz Hispaniolą) mało kto spodziewał się, że żołdacy króla Filipa będą mieli jakoweś problemy – zwłaszcza, że oba kraiki zajmujące te tereny do bogatych nie należały. Jednak wpierw fanatyczny opór nielicznej armii dominikańskiej jak i prowadzenie przez nią działalności partyzanckiej – a później „bitwa o pogranicze” z siłami Haiti, skutecznie wyhamowała pędzący walec. Nie na tyle by kraik uratować od okupacji, lecz na tyle by dać szansę Port-au-Prince na obronę. I tak to ostatnia wolna osada Galó… Haitańczyków rozpaczliwie broniła się przed najeźdźcami. By bronić się dalej potrzebowali jakiegoś cudu lub pomocy zza granicy, na którą liczyli zwłaszcza po deklaracji Kolumbii i Meksyku. Niestety żadna pomoc nie nadeszła. Nie pozostało zatem prezydentowi Jovenelowi Moïse nic innego jak złożenie broni, kiedy obrońcom stolicy skończyła się amunicja. Tym samym Hiszpania opanowała już całą Hispaniolę.