Aneksja Mongolii

Manewry i szkolenia chińskich zgrupowań wojskowych na Pustyni Gobi nie wzbudziło żadnego poczucia zagrożenia w rządzie mongolskim, a jak czas pokazał, działania te nie tylko okazały się wyżej wymienionymi rzeczami, ale także preludium do rozpoczęcia działań wojennych. Rzesza Azjatycka wkroczyła na terytorium Mongolii, a beztroski mongolski rząd obudził się z ręką w nocniku, gdyż całkowicie zignorował potencjalne zagrożenie.

Chińska kolumna pancerna jak walec rozjechała zaskoczone oddziały mongolskie, które co prawda przez kilka pierwszych godzin próbowały stawiać opór, ale nijak spowolniło to chińskie czołgi (może co najwyżej kilka zarysowano), a w dodatku rozpoczęcie działań przez eskadry bombowców doprowadziło do całkowitej dezintegracji mongolskiej armii. Oprócz początkowych marnych prób nawiązania walki, kraj praktycznie padł bez żadnego wystrzału.  Mongolia nie stawiała oporu dłużej, niż tylko kilka dni, a raczej tyle żołdakom Rzeszy zajęło na całkowite podporządkowanie sobie terytorium tego państwa.  Chińscy pancerniacy paradują po Ułan Bator, Naczelny Sztab Rzeszy Azjatyckiej ma swoje pierwsze zwycięstwo, a zwolennicy rządu cieszą się z tego, iż ich państwo zaczyna wreszcie sięgać na arenie międzynarodowej pod swoje miejsce pod słońcem.

Wojskom inwazyjnym bez problemu również udało się zając i zabezpieczyć tereny, na których położone są nieeksploatowane złoża uranu. Inwazja Rzeszy Azjatyckiej na niedaleką Mongolię wzbudziła konsternację wśród państw Azji Centralnej, które z racji swego położenia są wyraźne zaniepokojone możliwością dalszej chińskiej ekspansji w rejonie za pomocą czołgów i bagnetów.